[author] Της Αδαμαντίας Τριάρχη – Μακρυγιάννη [/author]
Στο φύλλο των «ΝΕΩΝ» της 26ης Μαρτίου, ο δημοσιογράφος κ. Ηλίας Κανέλλης ασκεί κριτική υπό τον τίτλο «Εθνικός τραγουδιστής;», σε διαδικτυακό κείμενο του γνωστού Κύπριου μουσικού Αλκίνοου Ιωαννίδη, με τις σκέψεις του για τα συμβαίνοντα στην πατρίδα του. Τον κ. Ιωαννίδη δεν γνωρίζω προσωπικά ούτε, δυστυχώς, από τη μουσική του, και επομένως δεν έχω κώλυμα να εκφράσω αντίθεση για ορισμένες απόψεις του κ. Κανέλλη.
Από όσα διάβασα και άκουσα κατά τη διάρκεια ραδιοφωνικής εκπομπής (2ο πρόγραμμα της ΕΡΑ), δεν προκύπτει ότι ο κ. Ιωαννίδης γράφει σαν «γκουρού» ή «εγκλωβισμένος στην αυταρέσκεια της ρητορικής του», όπως αναφέρει ο συνεργάτης των «ΝΕΩΝ». Ο λόγος του είναι ένα ξέσπασμα ψυχής για όσα αυτές τις ημέρες μας πονούν και μας εξοργίζουν. Επίσης, ενώ ο κ. Κανέλλης δείχνει να επαινεί τα «άψογα ελληνικά» του Κύπριου μουσικού, από την άλλη του καταλογίζει άγνοια της πραγματικής πολιτικής και της πραγματικότητας.
Γνωρίζουμε ότι το πρόβλημα της Κύπρου κατ’ αρχήν είναι δομικό και στη συνέχεια ευρωπαϊκό. Aλλά, έχοντας γνώση και των ελλαδικών πραγμάτων, δεν βλέπω το λόγο να υποτιμάται ο κ. Ιωαννίδης, όταν αναφέρεται σε ήθη ανευθυνότητας όχι λίγων συμπατριωτών του.
Η κατακρινόμενη πολιτική και ο ρηχός ευδαιμονισμός με οιουσδήποτε όρους –όχι μόνον κατά τον καλλιτέχνη- δεν απεργάστηκαν μιαν επισφαλή πραγματικότητα και την απαράδεκτη παραβατικότητα (φοροδιαφυγή κ.ά.); Ορθά ο κ. Κανέλλης μιλά για το αίτημα καλύτερης ζωής. Ορθά όμως πράττει και ο κρινόμενος, όταν καταγγέλλει ότι η καλύτερη ζωή ταυτίστηκε σε μεγάλο βαθμό με τον νεοελληνικό εκβαρβαρισμό (η τελευταία έκφραση είναι δική μου). Επανειλημμένως έχει γραφεί ότι προηγούνται της οικονομικής κρίσης τα σφάλματα της πολιτικής και η έκπτωση της ηθικής. Συνεπώς, πολιτική και πραγματικότητα είναι το θέμα του κ. Ιωαννίδη, έστω κι αν δεν το διαπραγματεύεται με πληρότητα.
Ο γράφων Κύπριος διακατέχεται από έντονη ψυχική φόρτιση, όταν προσπερνά τις επιπτώσεις της αναμενόμενης κυπριακής ανεργίας ή το πρόβλημα των Τουρκοκυπρίων. Να λάβουμε υπόψη, όμως, ότι εκφράζεται από την ιστοσελίδα του και δεν γράφει πολιτικό άρθρο. Κατά τη γνώμη μου λοιπόν, αδίκως εγκαλείται ερήμην του, «σαν εθνικός τραγουδιστής-ηγέτης», όπως επί λέξει διαβάζουμε στο κείμενο Κανέλλη. Έπρεπε να αντιμετωπίζεται με ειρωνεία ο κ. Ιωαννίδης, από τον τίτλο και στη συνέχεια της κριτικής; Έπρεπε να αποθαρρύνεται με αυτόν τον τρόπο ο λόγος του πολίτη;
Τέλος, δεν θα ήταν πραγματικός καλλιτέχνης ο Αλκίνοος Ιωαννίδης, εάν δεν είχε το θάρρος να πάρει θέση έναντι του δράματος που βιώνουν Κύπρος και Ελλάδα – και μάλιστα χωρίς να υπολογίσει ένα πιθανό επαγγελματικό κόστος.
****************
Η Αδαμαντία Τριάρχη – Μακρυγιάννη είναι φιλόλογος.