Περίπατος στις λαϊκές αγορές της Λευκωσίας
Τις νύχτες κατεβαίνουν φορτηγά, πολιορκούν
οι εργατικοί την πόλη. Ξημέρωμα στις λαϊκές
στήνονται γύρω οι μπάγκοι. Στην πόλη υπομένουν
σιωπηλοί το επιούσιο μαρτύριο της υπαίθρου.
Με δίχως τύψεις κ’ ενοχές τρώνε τα τρόφιμα
καταναλώνουν τ’ αγαθά, τ’ αφοδεύουν.
Βγάζουν ωστόσο έντυπα στην πόλη ψεύτικα
αναλώσιμα και άλλα τέτοια μικροπράγματα
διοικητικά, δικολαβικά, γενναίες πράξεις
και χαρτιά κυκλοφορούν στην πόλη κάτι επίσημοι
τερατικές μορφές. ύριοι ατσαλάκωτοι, κυρίες
εκτάκτου καλλονής, με το μουνί στο κούτελο…
… Ω!, να φυσήξει
ένας αέρας άξαφνα να τους σαρώσει
όλους! Μια καταιγίδα απ’ το βουνό ποτάμι
να τους πνίξει. Να έρθουν όλα ανάποδα
να καθαρίσει ο τόπος. αινούριος νιος
κατακλυσμός να τα ξεπλύνει, στα στήθη
χωρικών τα βάσανα να φύγουν
στο μπόι της να σηκωθεί ξανά
η πατρίδα.
(Στο μπόι της να σηκωθεί… Τρόπος του λέγειν.
Σώπασαν τα βιολιά, σώπασαν τα λαγούτα).
Αφοπλισμένη προχωρεί γονατιστή στο χώμα.
**
Μητριά πόλη
Πώς είναι να μισείς την πόλη σου
να νιώθεις την πατρίδα σου σαν ξένη
σαν κάτι που σου δένει στο λαιμό θηλιά
για να σε πνίξει, πώς είναι να μισείς
τον κόσμο που την κατοικεί, τις άθλιες
φάτσες που κυκλοφορούν, ψυχές
αγριεμένες, δοσμένες στο κυνήγι άνομου
διεφθαρμένου κέρδους. Πώς είναι
να μισείς τις μέρες σου, το χρόνο σου
που φεύγει σκοτωμένος στο τερατώδες
σκηνικό που στήνεται τριγύρω.
Πώς είναι να αισθάνεσαι νεκρός
ή σαν σακάτης, αμέτοχος εις τα κοινά
ανήμπορος να κάνεις κάτι, πώς είναι
από την πόλη σου να θέλεις να ξεφύγεις.
Λόγια που βρέθηκαν σ’ ένα χαρτί βρεγμένο
στην πίσω τσέπη του παντελονιού ύστερα
που τον έβγαλαν πνιγμένο απ’ το ποτάμι
το βαθύ μιας ξένης πόλης. Δεν ήξεραν
ποιος είναι κι αν ήταν έγκλημα ή πράξη
αυτοκτονίας. Αργότερα μαθεύτηκε
πως ήταν ποιητής μιας ταλαιπώρου χώρας.
*****
ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΜΙΧΑΛΗ ΠΙΕΡΗ:
Ανθολογώ, μέρες που είναι, δύο παλαιότερα ποιήματα: Ένα με τίτλο «Περίπατος στις λαϊκές αγορές της Λευκωσίας» που γράφτηκε και δημοσιεύτηκε πριν από 15 χρόνια και μετά ενσωματώθηκε στη συλλογή με τον χαρακτηριστικό τίτλο “Σ’ όνειρο η πατρίδα” (Πλανόδιον, 1998), κι ένα που γράφτηκε πριν από πέντε χρόνια και δημοσιεύτηκε στην έκδοση των ποιημάτων μου στον Ίκαρο το 2010
Μιχάλης Πιερής Εν Λευκωσία, 24 Μαρτίου 2013
Σας στέλλω αυτά τα δυο ποιήματα, επειδή, εκτός από τους ξένους, πιστεύω ότι τεράστια ευθύνη έχει κ’ εκείνη η κάστα τοπικών τεράτων που, έχοντας την πολιτική και οικονομική εξουσία, διέφθειραν τα πάντα στον τόπο μας, το σύστημα, τις αξίες, τον ίδιο τον λαό. Τα στέλλω ως ένα άλλου τύπου μήνυμα από μια παγωμένη και έντρομη Λευκωσία (προσωπικά δεν είμαι καθόλου τρομαγμένος ούτε καν φοβισμένος). Είμαι οργισμένος όμως όχι μόνο με τους «ξενικούς τύρανους» αλλά και με τους «τοπικούς κοπρίτες». Ήθελα επίσης να δείξω ότι δεν είναι σήμερα που οργίστηκα. Είναι εδώ και πολλά χρόνια που είμαι οργισμένος, όταν είδα ξεκάθαρα αυτό που συμβαίνει σήμερα. Και οργίστηκα πιο πολύ για την αδυναμία μου, εμένα και όσων είναι σαν κι εμένα. Την αδυναμία μας να κάνουμε ο,τιδήποτε, αφού το σύστημα κι αυτός ο κόσμος που έπλασαν μας θεωρούσε και μας θεωρεί άχρηστους. Ας βρουν τη λύση (που σιγά που θα τη βρουν!) τα κοράκια, αυτοί που τα έκαναν όλα ωσάν τα μούτρα τους. Και μας έφεραν ως εδώ. Στο χείλος της Αβύσσου!
* Ανθολογία ποιημάτων του Μιχάλη Πιερή στο ΠΟΙΕΙΝ: εδώ
**************
Ο Μιχάλης Πιερής γεννήθηκε το 1952 στην Εφταγώνια της Κύπρου που βρίσκεται στην επαρχία Λεμεσού. Σπούδασε φιλολογία και θέατρο στη Θεσσαλονίκη [Bασικές σπουδές στο Aριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, (1972-1976) στο Mακεδονικό Ωδείο Θεσσαλονίκης (Θεατρικές Σπουδές, 1976). Mεταπτυχιακές σπουδές στο Aριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (M.A., 1976-1978)] και στο Σίνδεϋ (Ph.D.,1983) και δημοσίευσε αρκετές φιλολογικές και κριτικές μελέτες. Tα ερευνητικά του ενδιαφέροντα είναι: η Nεοελληνική Γλώσσα και Φιλολογία, ιδιαίτερα η Mεσαιωνική Kυπριακή Γραμματεία (Λεόντιος Mαχαιράς, Κυπριακά Ερωτικά),η Κρητική Αναγέννηση (Κορνάρος, Χορτάτσης, κ.ά.),το Δημοτικό Τραγούδι, η Nεότερη Ποίηση (ιδιαίτερα Kαβάφης, Σεφέρης, Mόντης, Σινόπουλος, Παυλόπουλος), και η Nεότερη Πεζογραφία (ιδιαίτερα το μυθιστόρημα της εφηβείας στη Γενιά του ‘30).
Έχει εκδώσει τρεις ποιητικές συλλογές στην εκδοτική σειρά του περιοδικού Πλανόδιον. Την τελευταία πενταετία εξέδωσε δύο ποιητικές συλλογές (Αφήγηση, εκδόσεις Ιστός, 2002 και Τόποι γραφής, Ίκαρος, 2005) και ένα βιβλίο-συλλογή πεζών, με τίτλο Μες το ρυθμό του Φονικού (Πλανόδιον, 2004), που τα περισσότερα χαρακτηρίζονται από τον ίδιο ως “ποιήματα σε πεζό”. Δημοσίευσε (και με το λογοτεχνικό ψευδώνυμο Μιχάλης Εφταγωνίτης) ποιήματα και διηγήματα (τα οποία μαζεύτηκαν στο προαναφερθέν βιβλίο-συλλογή πεζών) σε περιοδικά της Κύπρου και της Ελλάδας. Ποιήματά του έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, ιταλικά, καταλανικά, ρωσικά και τουρκικά.
Επίσης είναι συνιδρυτής και μέλος της συντακτικής ομάδας που εκδίδει το λογοτεχνικό περιοδικό Ύλαντρον (πρόσφατα έχει κυκλοφορήσει το “Ύλαντρον 8-9″ που περιλαμβάνει ένα πολυσέλιδο αφιέρωμα στον Κώστα Μόντη). Έζησε για μεγάλα χρονικά διαστήματα στη Λεμεσό, τη Θεσσαλονίκη, στο Σίδνεϋ, στην Αθήνα, στο Ρέθυμνο, στη Μελβούρνη και ταξίδεψε σε πολλές χώρες. Έχει διδάξει στο Πανεπιστήμιο Κρήτης (Λέκτορας και Aναπληρωτής Kαθηγητής, 1983-1985, 1987-1992) και στο Aριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (Eπίκουρος Kαθηγητής, 1988).Από το 1992 διδάσκει στο Πανεπιστήμιο Kύπρου (Καθηγητής,1993) στη Λευκωσία. Πρωτοστάτησε στην ίδρυση της Φιλοσοφικής Σχολής, του Σχολείου Ελληνικής γλώσσας και του Πολιτιστικού Κέντρου του Πανεπιστημίου Κύπρου, ενώ για πολλά χρόνια υπήρξε ο κοσμήτορας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Κύπρου.
Υπήρξε ιδρυτής του “Greek Theatrical Workshop” στο Πανεπιστήμιο του Σίνδεϋ, μέλος της “Θεατρικής Ομάδας Πανεπιστημίου Κρήτης” και πρωτεργάτης στη δημιουργία του “Θεατρικού Εργαστηρίου του Πανεπιστημίου Κύπρου” [ΘΕΠΑΚ].Διασκεύασε θεατρικά τόσο το μεσαιωνικό Χρονικό της Κύπρου του Λεοντίου Μαχαιρά, όσο και τον Ερωτόκριτο του Βιτσέντζου Κορνάρου τα οποία δίδαξε στο Πανεπιστήμιο της Κύπρου.Επίσης ανέβασε στη σκηνή τη Λυσιστράτη, σε μετάφραση Κώστα Μόντη.