Παίξτε μου το θάνα†ο με ακορντεόν
α
Υπερβολική φωτιά ο άνθρωπος
πρόσφυγας κάτω από ήλιους παγωμένους
όταν ηχούν θρακικοί χοροί
ένα θεσσαλικό μεσημέρι με ταμπούρλο
γκάιντα έθιμα καταγής αρχαία
ψημένο κρέας για γλέντι πρωτόγονο
τριγύρω λόφοι χιονισμένοι και
βήματα πλάγια στη μοίρα του εδάφους.
Φωνές που χάνονται στην πάχνη.
Κόλιανταα…
Φύλλα κίτρινα στου κάμπου τη ράχη
ανάβουν τα γέλια κλαίει η γκάιντα στην άκρη
του δρόμου μονολογεί ένας γέροντας:
τη ζωή μου έφτασα ως το στερνό ουράνιο τόξο.
Πατρίδα τα στάχυα οι ρόζοι στα χέρια
παλεύουν μ’ αδέσποτα ξύλα.
Θα ματώσει το ποτάμι θυμηθείτε
σα να με θάψετε παίξτε μου
το θάνατο με ακορντεόν.
Τρεις γενιές ξεριζωμένα τα τραγούδια
απόμεινε του Βάκχου τη μάσκα
να ράβουμε πάντα τέτοιες μέρες.
Κόλιανταα…
Να τη βροχή σκορπίζει τη σύγχυση.
Βουβάθηκε η σάρτα αδειάζει η πλατεία
ο ντιβιτζής βγάζει τη μάσκα.
Το ποτάμι ματώνει πάλι.
Παίξτε μου το θάνατο με ακορντεόν
ψιθυρίζει ο γέροντας.
β
Μυρίζει κρέας ο χρόνος αλλάζει.
Πόσες εικόνες μακριά συμβαίνει η ζωή;
Τη λογική στο πεζοδρόμιο πέταξα
μετά ξεχάστηκα μ’ ένα μολύβι στο χέρι
θεατής σ’ αλλοτινές γιορτές αναγνώστης
ξαφνικών καταιγίδων. Κάθε λεπτό
γεννιέται ένας μικρός Προμηθέας
να καταργεί τον ήλιο να υπόσχεται
το δικό του ουρανό με μάτια φουντούκια
που ερευνούν καινούρια σχήματα.
Μέτρα το πέλαγος όπως κοιμάσαι
σε παλιούς λυγμούς.
γ
Χορεύουν τα δέντρα; Δεν έμαθα. Κοιτούσα μα δεν έβλεπα
τις γκριμάτσες του χρόνου.
Που θα ‘μαστε αύριο όταν θα παίζουν το θάνατο
με ακορντεόν;
Δυο φίλους κρατήσαμε και κάποιες λέξεις: τα παιδιά
να προσέχουμε και τα εύκολα λάθη.
Ματώνει το ποτάμι χειμώνες τώρα. Πεταμένα στις όχθες
παιχνίδια.
Η ζωή μας; Κοιλάδα γεγονότων. Αίμα μας; Μάταιη
κηλίδα στο κενό.
Που θα ‘μαστε αύριο όταν τα παιδιά μας θα μεγαλώνουν
τα δικά τους παιδιά;
Δε θα ξεχάσουμε στις πλατείες τα γέλια και τα βουβά
πρόσωπα που νοσταλγούν το αύριο όσο πατρίδα μας
η ελιά και τ’ αμπέλι.
Ζυγώνει η ώρα να σκύψουμε σαν ώριμο στάχυ
πάνω απ’ τη νύχτα.
Το τραγούδι τότε θ’ αρχίσει η σάρτα.
Ο ντιβιτζής θα βάλει πάλι τη μάσκα.
Στο ποτάμι θα κυλούν παιχνίδια.
Και πριν πέσει η βροχή το θάνατο θα παίζουν
το θάνατο με ακορντεόν.