[author] Της Ασημίνας Ξηρογιάννη [/author]
Επειδή καλώς ή κακώς το facebook εχει εισχωρήσει στη ζωή μας δημιουργώντας μια νέα πραγματικότητα,οι σκέψεις μας συχνά περιστρέφονται μοιραία γύρω από αυτό.Δεν θα προβώ σε ανάλυση του φαινομένου γενικά…Θα σταθώ λίγο στο like.Παρατηρώντας λοιπόν τους διαδικτυακούς φίλους και τους τοίχους τους μαθαίνεις πολλά θες δεν θες.Αλλοι κάνουν like «μαζικά» που λένε, και ευφραίνονται κιόλας,άλλοι κάνουν λίγα like και μετρημένα, άλλοι άκρως επιλεκτικοί, άλλοι μισούν τα like και παραμένουν σιωπηλοί. Αλλά ποιά η σημειολογία του like εν τέλει; Ας δούμε μερικές εκδοχές. Like σημαίνει «σου λέω απλά ένα γεια« ,δίνω το παρόν. Like σημαίνει «είμαι μόνος» κι αναζητώ συντροφιά,someone like you. Like σημαίνει «δεν σε ξέρω, μα θέλω να σε γνωρίσω» και κάνω το πρώτο βήμα. Συνεχή και απανωτά like….ε τότε είναι σοβαρή η κατάστασή μου…πρέπει να αρχίσουμε να μιλάμε στο chat.’Η πρέπει οπωσδήποτε να γίνουμε κολλητοί. Mα καλά,δεν παίρνεις το μήνυμα; Eπιτέλους, πότε θα κάνεις κι εσυ like στο wall μου; Μήπως μου θύμωσες; Like ίσον «είσαι εντάξει και σε πάω». Like ίσον «είσαι σούπερ» κι ας μην γνωριζόμαστε προσωπικά. Μου αρκεί που υπάρχεις στο φατσοβιβλίο. Μεταξύ ερωτευμένων…like σε αγαπάω,like σε λατρεύω, like…θέλω να σε φιλήσω…και πολλά άλλα προφανώς. Επίσης, αν πάρεις πολλά like , είσαι διάσημος, αν πάρεις λίγα , είσαι άσημος, δεν είσαι καθολου επικοινωνιακός, έχεις πρόβλημα, πρέπει να το ψάξεις. Kαι ο κόσμος περνάει τη μέρα του αραδιάζοντας like ή προσπαθώντας να ερμηνεύσει τα like. H λέξη έχει γίνει λέξη κλειδί πια και είναι διάσημη σε διάφορους πολιτισμούς και κουλτούρες. Και όσοι χρησιμοποιούν την έκφραση «μου αρέσει» φαντάζουν γελοίοι. Διότι like σημαίνει και συρρίκνωση της ελληνικής γλώσσας και μαζοποίηση και εμμονή και παθολογία τελικά αν το καλοσκεφθείς. Ο κόσμος ξεμωράθηκε, τρελαίνεται με τα like, να δίνει και να παίρνει. Να παίρνει πιο πολλά από όσα δίνει. Like ίσως είναι το μεταίχμιο για μια άλλη εποχή…Την εποχή που το αγγιγμα,το αγκάλιασμα,το ψιθύρισμα,το χάδι, η εξομολόγηση, η ουσιαστική ανθρώπινη επαφή, όλα αυτά έχουν θλιβερά εξοριστεί από τις ζωές μας ή έχουν καταντήσει γραφικά,στην καλύτερη περίπτωση και μεις …..ταμπουρωμένοι στο άλλοθί μας, προσποιούμαστε τους ευτυχείς μέσα στην εικονική μας πραγματικότητα….Και έχουμε φτάσει στο θλιβερό σημείο να λέμε ότι ή εικονική είναι η μόνη πραγματικότητα που μπορούμε να αντέξουμε εν τέλει. «Νίκη όπου έχω νικηθεί» …που θα΄λεγε κι ο ποιητής…
******************
Η Ασημίνα Ξηρογιάννη γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Αγαπημένος τόπος της η Αίγινα όπου και έγραψε τα πρώτα της ποιήματα. Σπούδασε κλασσική φιλολογία και θεατρολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και υποκριτική στο “Θέατρο - Εργαστήριο”. Εδώ και αρκετά χρόνια διδάσκει το μάθημα της θεατρικής αγωγής και εργάζεται ως εμψυχώτρια θεατρικού παιχνιδιού. Παράλληλα παραδίδει μαθήματα γλώσσας και λογοτεχνίας καθώς και θεωρίας και ιστορίας του θεάτρου. Είναι ενεργό μέλος του Πανελλήνιου Επιστημονικού Συλλόγου Θεατρολόγων. Έχει παρακολουθήσει διάφορα θεατρικά σεμινάρια, όπως με τον Δ. Καταλειφό και την Α. Μακράκη (υποκριτική), τον D. Glass και τη Lilo Baouer (θεατρικό παιχνίδι), τον Θωμά Μοσχόπουλο (σκηνοθεσία). Έχει σκηνοθετήσει και “ανεβάσει” με τους μαθητές της αρκετά έργα, κάποια από τα οποία έχει διασκευάσει (π.χ., (”Ειρήνη” και “Πλούτο” του Αριστοφάνη) και κάποια άλλα τα οποία έχει γράψει η ίδια (π.χ. “Η εξαφάνιση του Αϊ-Βασίλη” και “Ο χιονάνθρωπος που έγινε βοηθός Αϊ-Βασίλη”. Έχει διακριθεί σε δύο ποιητικούς διαγωνισμούς. Η νουβέλα της “Το σώμα του έγινε σκιά” (Ανατολικός, 2010) έχει λάβει έπαινο από την Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών. Το 2009 δημιούργησε το ιστολόγιο varelaki σελίδες Τέχνης και Πολιτισμού.
(http://varelaki.blogspot.com).