[author]Του Σπύρου Αραβανή [/author]
Τις ανώτατες ποινές που μπορούν να επιβληθούν για κατηγορίες σε βαθμό πλημμελήματος, σύμφωνα με τον νόμο, επέβαλε, χθες, όπως διαβάσαμε, το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Ηλείας σε τέσσερις από τους πέντε κατηγορούμενους, για τις φονικές πυρκαγιές στην Ηλεία, τον Αύγουστο του 2007, όπου είχαν χάσει τη ζωή τους 36 άνθρωποι. Δηλαδή 10 χρόνια με αναστολή και ούτε μια μέρα φυλάκιση. Για άλλα Μέσα Ενημέρωσης πρόκειται για «βαριές» τιμωρίες για άλλα απλό «χάδι». Δεν εκπλήσσομαι. Εδώ δεν τα βρίσκουν στα απλά, καθημερινά, θα συμφωνήσουν στους θανάτους;
Αυτό, όμως, που έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον είναι οι ποινές που είχε προτείνει η έδρα για τις ακόλουθες πράξεις α) εμπρησμός εξ αμελείας, β) εμπρησμός δάσους εξ αμελείας και γ) ανθρωποκτονία από αμέλεια (κατά συρροή) για τις οποίες κρίθηκαν ένοχοι οι πέντε από τους έξι κατηγορούμενους. Τι είχε, λοιπόν, προτείνει; Ας δούμε ένα παράδειγμα: Ως προς τον Παντελή Χρονόπουλο (πρώην δήμαρχος Ζαχάρως, με «ένδοξο» παρελθόν…) είχαν προταθεί για την αδιαφορία του, μεταξύ των αλλων, να συγκαλέσει συντονιστικό τοπικό όργανο, αφού είχε λάβει ενημέρωση για την επικινδυνότητα, α) 48 μήνες για εμπρησμό δάσους β) 36 μήνες για εμπρησμό εξ αμελείας και β) 36 μήνες για κάθε θάνατο.
Δεν διαθέτω νομικές γνώσεις για να αιτιολογήσω τις ποινές. Μόνο απλή λογική. Η οποία δεν μπορεί να ερμηνεύσει οτι ο «εμπρησμός δάσους εξ αμελείας» τιμωρείται με 48 μήνες, ενώ ο «θάνατος από αμέλεια» με 36 μήνες. Εδώ, λοιπόν, συμβαίνουν, μάλλον, δύο τινά. Ή η έδρα έκρινε πως υπάρχουν 36 θάνατοι οπότε και με 36 μήνες για κάθε θάνατο= 1296 μήνες, ήδη η ποινή είναι «σκληρή», οπότε καθαρίζει με τη συνείδησή της και την κοινωνική κατακραυγή ή η Δικαιοσύνη μας είναι «οικολόγος»…
Όπως και να έχει όμως (ασφαλώς οι αρμόδιοι θα δώσουν πειστικότερες νομικές αιτιολογήσεις και θα καταρρακώσουν την απλοϊκή συλλογιστική μου ), όπως και να τα μετρήσεις, το άθροισμα των ποινών που προτάθηκαν ή επιβλήθηκαν δεν ισούται με την αφαίρεση που βιώνει καθημερινά ο Γιώργος Παρασκευόπουλος, ο άνθρωπος που έχασε σε εκείνες τις φωτιές, τα τέσσερα ανήλικα παιδιά του, τη σύζυγο και τη μητέρα του.
Η ποινή του είναι ισόβιο πένθος χωρίς αναστολή.
Υ.Γ. Ξημερώνει του Αγίου Νικολάου. Στο δρόμο όπου σκοτώθηκε ο Αλέξης, μελάνι δεν φυτρώνει.
******************
Ο Σπύρος Αραβανής γεννήθηκε το 1979 στον Πειραιά. Σπούδασε ελληνική φιλολογία στη Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών και είναι διδάκτορας Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης (Πανεπιστήμιο ΑΘηνών). (Συν)εργάζεται ως δημοσιογράφος και έχει εκδώσει δύο βιβλία ποίησης. Περισσότερα εδώ: http://www.poiein.gr/odhynio-anaaaitho