ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΟΜΟΡΦΙΑΣ
Ακόμα υπάρχουν πεταλούδες
Φαντάσου να λείψουν οι πεταλούδες απ’ τον κόσμο
Τα εύθραυστα στον άνεμο φτερά
Το αλαφρό πέταγμα
Η ομορφιά
Φαντάσου να λείψει
το τριγωνικό σχήμα της σιωπής
στην αόρατη των λουλουδιών γεωμετρία
Σε είδα δίπλα στους βράχους
να δίνεις νόημα στις πέτρες
ν’ ανταγωνίζεσαι στο πέταγμα το κύμα
να κλείνεις τη σιωπή σου στον άνεμο
και να ζητάς, εσύ, πόσο να ζητάς
την αποκατάσταση της ομορφιάς στον κόσμο
*
DIE WIEDERHERSTELLUNG DER SCHÖNHEIT
Immerhin gibt es die Schmetterlinge
Stell dir vor, verschwinden würden die Schmetterlinge von der Erde
Die zerbrechlichen im Winde Flügel
Das federleichte Fliegen
Die Schönheit
Stell dir vor, verschwinden würde
die dreieckige Form der Stille
bei der unsichtbaren Geometrie der Blumen
Ich habe dich neben den Felsen gesehen
den Steinen Sinn zu geben
mit den Wellen ums Fliegen zu wetteifern
dein Stillschweigen dem Wind zu schließen
und zu verlangen, Du, wie stark hast du verlangt
die Wiederherstellung der Schönheit auf Erde.
********************************************
ΓΡΑΜΜΙΚΗ Β’
Γράφω
για να ξύσω το χρώμα στους τοίχους
να φανούν οι μορφές στις ψηφίδες
στον ουράνιο χρυσό τους φόντο
για να καταπιώ τον βόα του μικρού Πρίγκιπα
και να γίνω ελέφαντας
δίχως μνήμη καπέλου
μα με μνήμη της μνήμης
για να μην πέσω στα τέσσερα
άλλος, ρινόκερος του εαυτού μου
κοπάδι αγέλη σμήνος
Je ne capitule pas
Γράφω
για να μετρήσω πεταλούδες
μπλε ροζ μωβ κόκκινες
σε μια φαντασιακή της καθημερινότητας σκηνή
τόσο πραγματική όσο τα όνειρα μας
υψωμένα στη ν της εφηβείας
για να ρίξω στα μάτια της συνήθειας
στην καθημερινή απληστία της
αράχνη με υφαντά χρυσοποίκιλτα
ουρανός φως σκοτάδι
για το αίνιγμα που γλίστρησε
με της Πυθίας τις καμένες δάφνες
τα κρύα της Σφίγγας φτερά
και τον άκοπο δεσμό του Αλέξανδρου
Γράφω
για αυτά που δεν θα ειπωθούν
παρά με δυο λέξεις ή τη σιωπή
που βρίσκει ο Έρωτας ανοικτή για να γλιστρήσει
εκεί ανάμεσα στα στήθη της Αθωότητας
*
LINEARSCHRIFT B
Ich dichte
um die Farbe von den Wänden abzureiben
damit die Figuren auf den Mosaiksteinen wieder erscheinen
in ihrem himmlischen goldenen Hintergrund
um die Boa des kleinen Prinzen hinunterzuschlucken
und mich in einen Elefanten zu verwandeln
ohne die Erinnerung eines Hutes
aber mit der Erinnerung der Erinnerung
um nicht auf allen vieren zu kriechen
anddderes, Nashorn meines Ichs
Herde Rudel Schwarm
Je ne capitule pas
Ich dichte
um die Schmetterlinge aufzuzählen
blau rosa violett rot
in einer imaginären Szene des Alltages
so wahr wie unsere Träume
erhöht zum X der Pubertät
um Sand in die Augen der Gewohnheit zu streuen
ihrer alltäglichen Habgier
Spinne mit Gold verzierten Geweben
Himmel Licht Finsternis
fürs Enigma das ausrutschte
mit Pythias verbrannten Lorbeerblättern
Sphinx’ kalten Flügeln
und Alexanders ungelösten Knoten
Ich dichte
für das was nicht gesagt wird
außer mit zwei Wörtern oder dem Schweigen
was die Liebe aufgeschlossen findet, um hinein zu schleichen
dort zwischen den Brüsten der Unschuld
*************************
ΑΣΤΕΓΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ
Άστεγα τα ποιήματα μου
αναζητούν ουρανό
στις τρίλιες των πουλιών
Χρώμα ακατοίκητο
βάφεις με την έρημο σου
αυτά που δε θέλεις να ανθίσουν
Τι κοιτάς;
Ξέρω ένα αγόρι
που άλλοτε ντύνεται Ερμής του Πραξιτέλη
κι άλλοτε βουτά στους βυθούς
για να τον ξεχάσουν οι αιώνες
Θέλω τα τζάμια μου
να γεμίσουν με σταγόνες
για να τρέξουν οι δρόμοι μου
σε κατηφοριστά ποτάμια
Πώς λένε αλλιώς την ντροπή;
Κόκκινο του απριλιάτικου ψέματος
Πού πας αγόρι με το μασκαρεμένο πρόσωπο;
Εκεί που όλα είναι γυμνά από τους καθρέφτες
Άγγιξε τον τύπο των ήλων
Ίσως εκεί βρεις αυτό που έψαχνες
Αιώνες κρυμμένο
*
OBDACHLOSE GEDICHTE
Obdachlos sind meine Gedichte
suchen nach einem Stück Himmelsfläche
zwischen den Trillern der Vögel
Unbewohnte Farbe
färbst mit deiner Wüste
alles was nicht blühen soll
Was schaust du so?
Ich kenne einen Jungen
der sich das eine Mal als Praxiteles Hermes verkleidet
und das andere in die Meerestiefe untertaucht
so dass ihn die Jahrhunderte vergessen
Ich möchte, dass meine Fensterscheiben
beschlagen von Wassertropfen sind
damit meine Wege hinunterlaufen
zu abschüssigen Flüssen
Wie wird die Scham anders genannt?
Das Rote des Aprilscherzes
Wohin gehst du Junge mit dem maskierten Gesicht?
Da wo es verwüstet und spiegellos ist
Leg deine Finger auf die heiligen Wunden
Vielleicht findest du dort was du gesucht hast
In der Ewigkeit versteckt
*************************************************************************************************
Η Ξανθίππη Ζαχοπούλου γεννήθηκε και ζει στη Θεσσαλονίκη. Έχει κάνει σπουδές παιδαγωγικής, μουσικής (μονωδία) και φιλολογίας ( κατεύθυνση μεσαιωνικής και νεοελληνικής λογοτεχνίας) στο ΑΠΘ. Εργάζεται στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση. Έχουν εκδοθεί οι ποιητικές της συλλογές : “Μάρερμα” ( Πηγή, 2016) με ζωγραφική του Γιάννη Μητράκα και “Βαθύς ουρανός βυθός θάλασσας” ( Το Ροδακιό, 2020). Ποιήματα , βιβλιοκριτικές και διηγήματά της έχουν δημοσιευτεί σε συλλογικούς τόμους και σε έντυπα και ηλεκτρονικά λογοτεχνικά περιοδικά.
The post Ξανθίππη Ζαχοπούλου, «Βαθύς ουρανός βυθός θάλασσας», εκδ. Το Ροδακιό, 2020 (μετάφραση στα γερμανικά: Κατερίνα Λιάτζουρα / Katharina Liatzoura)) appeared first on Ποιείν.