ΠΛΗΜΜΥΡΙΔΑ
πλημμυρίδα χρωμάτων στη σιωπή
πολύχρωμα δρώμενα εναλλαγές
αστέρια γαλαξίες
ταξίδια στη νυχτερινή καταχνιά
σ’ ηλεκτροφωτισμένες πολιτείες
ενέργειες αισθήσεων συμπαντικές
μίξεις φωταύγειες
μνήμες φωτοσύνθεση εμπειρίες
αυξομειούμενες εντάσεις φωτός
τυχηματικές μεταβάσεις στο παρελθόν
με γεύσεις καλοκαιρινές
και μυρωδιές διάχυτες ησυχίας
ονειρική αρμονία εν χορώ
χωρίς εισιτήριο
μόλις τα μάτια κλειστά για ένα λεπτό
*
FLUT
Farbenflut in der Stille
bunte Aktivitäten Abwechslungen
Sterne Galaxien
Reisen in den nächtlichen Dunst
in elektrisch beleuchtenden Staaten
Bewegungen von Emotionen Universall-
mischungenLumineszenzen
Erinnerungen Photosynthese Erfahrungen
ab- und zunehmendeLichtstärke
zufällige Übergänge in die Vergangenheit
mit sommerlichem Geschmack
und verstreutenGerüchen ausStille
traumhafte Harmonie im Chor
ohne Eintrittskarte
sobald die Augen geschlossen eine Minute lang
**********************
ΤΟ ΦΟΡΕΜΑ
είπες θα το πετάξω
πάλιωσε πια
καλά
όμως θυμήσου
σε πρωτοείδα χρόνια πριν
να το φοράς στη στάση
στεκόσουν θυμωμένη νευρική
αέρας σήκωνε το φόρεμα σου
τα πόδια σου χαϊδεύοντας ψηλά
ίσως ξεχείλωσε λιγάκι
μπορεί και να ξεθώριασε
ελάχιστες όμως του χρόνου οι φθορές
αφού οι γραμμές αλώβητες
κι οι αναμνήσεις στριφωμένες
σ’ εξώφυλλο υφασμάτινο
ημερολόγιου προσωπικού
με πλαϊνά κουμπιά
φαντάσου πώς γεννήθηκε
από το σκίτσο του σχεδιαστή
στου μόδιστρου την αγωνία
απ’ το κρεβάτι του πατρόν
στου ψαλιδιού την κοψομοίρα
πόσες εργάτριες πασχίσανε
να θρέψουν τα παιδιά τους
πως αντιστάθηκαν στις δόλιες
προτάσεις του επόπτη
πόσες χρειάστηκαν κλωστές
με τις γαζώτριες σκυμμένες να δουλεύουν
πρησμένα πόδια στο πεντάλ
κόκκινα μάτια από την υπερωρία
μετά το στοίβαξαν στυγνά στην αποθήκη
με διαβατήριο δελτίο αποστολής
στου μαγαζιού κατέληξε τη μαύρη σιωπή
και στης πελάτισσας την άσπρη φλυαρία
ώσπου εσύ το πρόσεξες
σου άρεσε
το πρόβαρες και τελικά το πήρες
ποτέ του δεν σε πρόδωσε
ήπιε απ’ τον ιδρώτα σου
φύλαξε το κορμί σου
τυλίγοντας την ομορφιά
του σώματος σου εκμαγείο
αν δεν το θέλεις πια
άσε μην το πετάξεις
θα το κρεμάσω πάνω εγώ
απ’ το γαμπριάτικο κοστούμι
ένα να γίνει o ρουχισμός
ένα
σαν τότε τα κορμιά μας
******************
DAS KLEID
du meintest ich werfe es weg
abgenutzt sei esnun
gut
aber denk daran
dass ich dich erstmals sah
es an der Haltestelle zu tragen
du standest verärgert nervös
der Wind erhob dein Kleid
streichelte deine Oberschenkel
`
vielleicht istes ein bisschen ausgeleiert
womöglich auch ausgeblichen
klein aber die Abnutzungen der Zeit
da die Linien unbeschadet
und die Erinnerungen gesäumt
in einem Umschlag aus Stoff
eines persönlichen Tagebuches
mit seitlichen Knöpfen
stell dir vor wie es entstand
aus der Skizze eines Modezeichners
zur Besorgnisdes Schneiders hin
aus dem Bett des Schnittmusters
zum Elendder Schere
wie viele strengten sich Arbeiterinnen an
ihre Kinder zu ernähren
wie sie sich widersetzten den widrigen
Anträgen des Aufsehers
wie viele benötigte man Fäden
mit den Schneiderinnen gebückt zu arbeiten
geschwollene Füße auf Pedalen
rotgewordene Augen der Überstunden wegen
danach stapelten man es herzlos im Lagerhaus
mit dem Versandschein als Ausweis
in des Geschäftesgelangte es die schwarze Stille
und der Kundin dasblanke Geschwätz
bis du es beachtetest
es gefiel dir
du probiertest es an und schließlich kauftest du es
niemals hat es dich verraten
hat von deinem Schweiß getrunken
bewahrte dein Leib
die Schönheit umarmend
deines Körpers Abdruck
falls du es nicht mehr magst
lass es sein, schmeiß es nicht weg
ich werde es aufhängen
über den Hochzeitsanzug
zu einem sollen die Kleidungsstücke werden
zu einem
wie damals unsere Körper
`
************************
ΦΘΟΡΙΟΥ ΦΩΣ
ψυχρό εφήμερο φως
κλεισμένο σε ανήλιαγους διαδρόμους
με μυρωδιές αντισηπτικού
βήματα πόνου αντιφεγγίζει
στο λινέλαιο δάπεδο
προσγειώνει προσδοκίες
στο νεκροθάλαμο στέλνει αδιάφορα
χαρές της ζωής
φθορίου φως των δωματίων
αλώβητο απ’ των τηλεοράσεων
κι απ’ το αχνό των κερένιων ψυχών
ελπίδες δολοφονεί εν ψυχρώ
καθρέφτες ραγίζει πεπραγμένων
μαύρο στρώνει το χιόνι
ίδια φθορίζει θάνατο
ίδια και τη ζωή
μέσα στη στάσιμη φθοριομίχλη
συνειδητότητας προβάλλουν διαθλάσεις
νοτίζονται των συγγενών οι απολογισμοί
κουράστηκαν οι πλαστικές καρέκλες
εκτός από το σώμα να βαστάζουν
θλίψηαγωνίαφόβοενοχή
θαλπωρής στιγμιαίας περισπασμός
γάργαρο ζεστό φως
ανύποπτα γέλια νεαρών νοσοκόμων
όμως
τούτο το φως δεν έχει φάσμα
δεν έχει διακύμανση
έλεος δεν γνωρίζει
ίσως γιατί αγνοεί ότι η ύπαρξή του
του διακόπτη είναι ένα κλικ
***
FLUORLICHT
kaltblütigvergängliches Licht
eingeschlossen in sonnenlosen Korridoren
mit GerüchenAntiseptikums
widerspiegeltSchmerzensschritte
auf Boden aus Leinöl
landet Erwartungen
in die Leichenhalle schicktes gleichgültig
die Freuden des Lebens
Fluorlicht der Krankenzimmer
unbeeinflusst vom Fernsehlicht
und vom fahlen Licht der Seelen aus Kerze
Hoffnungenermordet es gefühlskalt
Spiegelbilder zersplittert es von Beschlüssen
schwarz legt es den Schnee
ähnlich fluoresziert es den Tod
ähnlich auch das Leben
aus dem stillstehenden fluorhaltigen Nebel
der Vergegenwärtigung hervor kommen Refraktionen
befeuchten sich der Verwandten die Bilanzen
bemühen sichdie Plastikstühle
außer dem Körper
Kummer Besorgnis Furcht Schuldgefühlzu ertragen
momentaneBehaglichkeitdie Ablenkung
fließendes warmes Licht
das gutmütige Lachen junger Krankenschwestern
dennoch
dieses Licht hat keine Fluoreszenz
keine Schwankung
Erbarmen kennt es nicht
vielleicht weil es nicht ahnt, dass seine Existenz
desLichtschaltersistein Klick
***********************
Ο Γιώργος Ρούσκας γεννήθηκε το 1962 στην Αττική. Απόφοιτος της Βαρβακείου Προτύπου Σχολής και στη συνέχεια της Σχολής Πολιτικών Μηχανικών του Ε. Μ. Πολυτεχνείου. Στην εργογραφία του ως τώρα περιλαμβάνονται έξι βιβλία ποίησης, δύο κριτικής λογοτεχνίας, ένα ποιητικό μονόπρακτο, η επιμέλεια ενός απανθίσματος και συμμετοχές σε συλλογικά έργα, τόσο λογοτεχνικά όσο και κριτικής λογοτεχνίας.
Έχει πραγματοποιήσει δύο ατομικές εκθέσεις ζωγραφικής και μία ατομική έκθεση κεραμικής. Είναι μέλος της Εθνικής Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών. Ποιήματά του έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά. Δημοσιεύει διηγήματα, δοκίμια, άρθρα και κριτικές αναγνώσεις λογοτεχνίας σε έντυπα και ηλεκτρονικά λογοτεχνικά περιοδικά. Τελευταίο του βιβλίο η ποιητική σύνθεση «ως άλλος Τάλως», εκδόσεις Κοράλλι, 2019.
The post Γιώργος Ρούσκας, «Ως άλλος Τάλως», εκδ. Κοράλλι, 2019 (μετάφραση στα γερμανικά: Κατερίνα Λιάτζουρα / Katharina Liatzoura) appeared first on Ποιείν.