[Από την ενότητα «Καταρρίχηση»]
[ζ΄]
Φωνάζεις: Νύχτα! Κι έρχεται το σκοτάδι.
Φωνάζεις: Σφαίρα! Και κοιτάζει ο διάβολος
από το τρύπιο σου μάτι, θάνατο στάζει.
Φωνάζεις: Πάθος! Κι ανοίγει το κορμί
κι απ’ τις σχισμές γεννιούνται
θεοί και δαίμονες
-αίμα και μύρο, σπέρμα κι ιδρώτας.
Φώναξε! Να μάθεις οι λέξεις τι σημαίνουν.
[Από την ενότητα «Οι στίχοι είναι σφαίρες»]
[η΄]
Με τα χρόνια κύρτωσαν τα κλαδιά μου·
φοβάμαι μην έρθει μια μέρα
που θα τα φτάνουν πιά,
για να κρεμάσουν
ηττημένους στρατιώτες.
Φοβάμαι τα γράμματα
στις τσέπες των κρεμασμένων,
τις νύχτες οι λέξεις θα ωρύονται,
θα αλυχτούν χαροκαμένες Ερινύες.
[Από την ενότητα «Κρύφτηκε η μέρα στο κρυφτό μας»]
[στ΄]
Άρωμα βροχής από παλιά σοκάκια
να δανειστούμε.
[ι΄]
Να γίνω σκόνη, κάπως να συνηθίσω
τα ερείπια.
The post Θοδωρής Βοριάς, “Ανιλίνες” appeared first on Ποιείν.