Werke und Tage
Es ist kein Zufall
So viel Himmel es lebten Menschen
In deren Händen sich die Sphäre vergrößerte
Abgeschlaffte mittlerweile Ausflügler
Blieben neben den Steinbrocken stehen
Den Mythen und Veränderungen zuschauend
Die Uhren abzählend
Vielleicht reicht das Geld aus
Für eine Kosmogonie
`
*
ΕΡΓΑ ΚΑΙ ΗΜΕΡΕΣ
Δεν είναι τυχαίο
Τόσος ουρανός υπήρξαν άνθρωποι
Στα χέρια τους μεγάλωσε η σφαίρα
Εξαντλημένοι τώρα εκδρομείς
Στάθηκαν στις πέτρες
Κοιτάζοντας μύθους και αλλαγές
Μετρώντας τα ρολόγια
Ίσως φτάσουν τα χρήματα
Για μια κοσμογονία
`
*******************************************
Vitale Lüge
Auf Dächern von Kleinhäusern steige ich
Einsamkeit der Sterne
Sammle die Besorgnis des Regens ein
Amme des Tages singe ich die Epochen
Den Frauen die geheiratet haben
Aber immerhin Ähren bewahren
Die Augen Küsse sind verspätet angekommen
Und die Stimme spätnachmittags am Sommerende
Ich breite die Arme aus
Biete Bodenflächen an, dass man Betten macht
Spiegelbilder für Fromme
verhindere ich den sicheren Start des Sturzes
`
*
ΖΩΤΙΚΟ ΨΕΥΔΟΣ
Ανεβαίνω στέγες μικρών σπιτιών
Μοναξιά των άστρων
Συλλέγω αγωνία βροχής
Τροφός της μέρας τραγουδώ τις εποχές
Σε γυναίκες που παντρεύτηκαν
Κι όμως ακόμα κρατάνε στάχυα
Τα μάτια φιλιά άργησαν να φτάσουν
Και η φωνή απομεσήμερο τέλη καλοκαιριού
Ανοίγω τα χέρια
Προσφέρω εκτάσεις να στρωθούν κρεβάτια
Κάτοπτρα για ευσεβείς
Καθυστερώ την σίγουρη εκκίνηση της πτώσης
`
********************************
Ausgrabung
Erde auf Erde
In jener Epoche
War es das Einzige was zählte
Unsere Nägel säuberten Gebeine
Übriggebliebene Reste
Zusammengefaltet beerdigte man manche
Gläubige bis zum Lebensende Anhänger des Einverständnisses
Andere wurden aufrecht dem Verfall überlassen
Und wir in sämtlichen Sommerzeiten
Suchen nach einem glücklichen Toten
`
*
ΑΝΑΣΚΑΦΗ
Χώμα πάνω στο χώμα
Την εποχή εκείνη
Ήταν το μόνο που είχε σημασία
Τα νύχια μας καθάριζαν οστά
Υπολείμματα
Διπλωμένοι θάφτηκαν κάποιοι
Πιστοί μέχρι τέλους στη συγκατάνευση
Άλλοι ευθυτενείς αφέθηκαν στη σήψη
Και εμείς καλοκαίρια ολόκληρα
Γυρεύουμε έναν ευτυχισμένο νεκρό
`
*
Herzzerreißender Schrei
Frauen mit verkalkten Lippen
Treiben als leere Kleider herum
Stecknadeln im Blick die Spitzen
Wirbellos beantragen sie Fleisch
Eine Oberfläche, wo sich das Schicksal erweitern kann
Sie haben keinen Namen
Stumme Buchstaben sind sie
Bieten sich hoffend auf Identität der Wehklage an
Aus ihren geschlossenen Lippen kommt die Schönheit auf die Welt
Uneigennützig auf den Straßen stehend
`
*
ΟΙΜΩΓΗ
Γυναίκες με ασβεστωμένα χείλη
Περιφέρονται άδεια φορέματα
Καρφίτσες στο βλέμμα οι δαντέλες
Ασπόνδυλες αιτούνται σάρκα
Επιφάνεια να απλωθεί το πεπρωμένο
Δεν έχουν όνομα
Βουβά γράμματα είναι
Προσφέρονται στο θρήνο ελπίζοντας ταυτότητα
Από τα κλειστά τους στόματα γεννιέται η ομορφιά
Ανιδιοτελείς καθώς στέκονται στους δρόμους
`
********************************************************
Η Μαρία Κουλούρη γεννήθηκε στη Χαλκίδα το 1975. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Από τις Εκδόσεις Μελάνι έχουν εκδοθεί τρία ποιητικά της βιβλία: Μουσείο άδειο, το 2013 (Βραβείο Πρωτοεμφανιζόμενου Ποιητή της Εταιρείας Συγγραφέων), Ρολόγια και άλλοι χτύποι, το 2015 (Βραβείο «Σωτηρίου Ματράγκα» της Ακαδημίας Αθηνών) και Καθημερινά κρεβάτια, το 2017, και βρίσκεται υπό έκδοση το τέταρτο βιβλίο της, Αστικό ελάφι. Από τις Εκδόσεις Le miel des anges έχει εκδοθεί στο Παρίσι η επιλογή ποιημάτων της Lits quotidiens, το 2018. Εργάζεται θεραπευτικά μέσω της συγγραφής. Είναι υπεύθυνη της θεατρικής ομάδας ενηλίκων με αυτισμό στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά. Ποιήματά της έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, σερβικά και τουρκικά.
The post Μαρία Κουλούρη, «Ρολόγια και άλλοι χτύποι», εκδ. Μελάνι, 2015 (μετάφραση στα γερμανικά: Κατερίνα Λιάτζουρα) appeared first on Ποιείν.