στη μνήμη του Τάσου
ΠΕΛΑΓΟΣ
κραυγές μακρινές
στο ματωμένο σπαθί
κραυγές εταίρες
στο πράσινο της γέννας
ορθώνονται πηγές
στις αλμυρές κορφές
κραυγές καθρέπτες
στα κύματα μιας ξέρας…
κραυγές
μόνο κραυγές
οι νόθοι γιοί του ανέμου
ΣΦΙΓΓΑ
πέτρινη ευχή
στον μικρό ωκεανό
άνυδρες μητέρες
βλέμμα σκαλινό
πριν από το σούρουπο
στο βαθύ ποτάμι
μάστιγα και παντιέρες
και κάρβουνο
η σπόνδυλη πνοή
δαίμονες, δυσωδία και πλήξη
θα ερωτηθεί απόμακρη
θα απαντήσει σφίγγα
πέρα από τα κρίματα
θα σφίξει τις γροθιές
πέτρινη σπονδή
στον μικρό ωκεανό…
ΚΕΝΩΔΗ
στην κοιλιά του κτήνους
η ηδονή ασπάζεται τα λάβαρα της πλήξης
στην κοιλιά του κτήνους
η ομορφιά καταφεύγει στο άδυτο του ψέματος
στην κοιλιά του κτήνους
η αγωνία θωπεύει τα χαμόγελα
και ο πόλεμος θρέφει τις πληγές
στην κοιλιά του κτήνους
η έλλειψη είναι το σκυλί της μανίας
το αίνιγμα χαλάζι
και
το όραμα καλπάζει στις ιαχές της ομίχλης
στην κοιλιά του κτήνους
η χίμαιρα γαλουχεί την πνοή
ο φόβος δακρύζει μες στο σπίτι
και τα παράθυρα τυφλά
στην κοιλιά του κτήνους
ομιχλώδης βιορραγώ
μεθύοντας κενωδές
στο έναστρο θέατρο των στυγερών βρεφών
…το…….στιλέτο του αστείου