Σκαντζόχοιρος
Ξημέρωμα στην Εγνατία
βροχή που πέφτει πλάγια ξυράφι
στη μνήμη αμυχές ανοίγοντας.
Στην άκρη του οδοστρώματος,
λίγο πιο πέρα απ’ τις βατιές
ανάσκελος σκαντζόχοιρος
ξεκοιλιασμένος κείται
θύμ’ ασυνείδητου οδηγού
μ’ ανάποδα τ’ αγκάθια του
στην άσφαλτο καρφώνεται
ά κ α κ ο ς.
Δε θα’ χε προσέξει φαίνεται
τη φωτεινή επιγραφή
που προειδοποιούσε τους επίδοξους διαβάτες:
“Προσοχή! Ανθρώπινη ιδιοκτησία
απαγορεύεται η διέλευσις
σε μέλη της πανίδος
και λοιπούς καταπατητές άνευ αδείας”.
Τι φταίει, βέβαια, κι αυτός που τιμωρήθηκε
γι’ αυτήν του την παράβαση;
Επί τον ιματισμόν του κόσμου
κλήρο βάλαμε
σε κύκλο στενό
ασφυκτικά στενό.
Όχι, δεν ήμασταν ποτέ μας ζαβολιάρηδες
απλώς το φέραν έτσι οι καταστάσεις.
Ας ήτανε παρών στη μοιρασιά
για να μην παριστάνει τώρα τον ριγμένο
ο κάθε τεμπέλης σκαντζόχοιρος
-άλλο που δεν τον λογαριάσαμε ποτέ στ’ αλήθεια-.
Το κουφάρι προσπερνώ
Το βλέμμα μου αποστρέφοντας
(μακάβριο το θέαμα για το στομάχι μου
και θα’ ταν τόσο ειδυλλιακό το πρωινό
αν δεν έβρεχε).
Πες πως νίπτω βιαστικά
τας χείρας μου λοιπόν κι επιταχύνω
σε πρόθεση έκδηλη αποποίησης της όποιας μου ευθύνης
για το αποτρόπαιο τούτο έγκλημα.
Είν’ από τις αρετές
που καυχιέμαι ότι κατέχω:
η ευθυνοφοβία
ο επιτηδευμένος στρουθοκαμηλισμός.
Ακούω από κάπου μακριά
ένα χρονόμετρο αντιστρόφως να μετράει,
σφυρί σ’ αμόνι σιδερένιο οι χτύποι του
τικ…τακ…τικ…τακ
Θα’ ναι που έχω αργήσει πάλι στη δουλειά
σκέπτομαι
και μπήγω κι άλλο το μαχαίρι
σε μια πληγή ανακωχής που κακοφόρμισε.
`
*
Ντόμπρο Πόλε
Στην κοιλάδα του Ντόμπρο Πόλε
η φύση συνεχίζει απρόσκοπτη το έργο της
δίχως διόλου να τη νοιάζει αν εκεί
που άλλοτε οβίδες έπεσαν
τώρα μαζεύεται το βρόχινο νερό.
Της αρκεί που ξεδιψά
μαζί κοπάδι κι άνθρωπο.
Εσένα όμως αν ο δρόμος σου
σε φέρει προς τα κει
πρόσεχε το βήμα σου·
είναι, ξέρεις, μέγιστη ασέβεια
επάνω στους νεκρούς μας να πατάμε.
`
*
Ο Σαμάνος
Έγραφε ποιήματα
κι έπειτα στο πρόσωπό του τα φορούσε
μάσκες κολασμένων ζώων και προγόνων
για να ξορκίσει το κακό.
“Θανάση, άσε τη μάσκα κάτω”
διαμαρτύρονταν οι Άλλοι
“έγινες δυσνόητος ξαφνικά
και πόσο μας τρομάζεις…”
`
*
Πρόοδος
Παραστάσεις κυνηγιού στην Αλταμίρα
φωτιά, συνοικισμοί
σπορές και θερισμοί
πόλεμοι σωρό
για Ελένες, χωρίς Ελένες·
χαλκός, σίδηρος, χάλυβας και λοιπά κράματα,
τώρα αφθονία πυριτίου και 3D printing.D printing.
Σπίτι’ από λάσπη, από άχερο,
από τερρακότα, πέτρα και μάρμαρο
από ξύλο (πρώτη ύλη σχετικά φθηνή)
από οπλισμένο σκυρόδεμα και πλεξιγκλάς.
Θέατρο, κινηματογράφος, τηλεόραση,
υπολογιστής, τάμπλετ
λοιπές χεριού προεκτάσεις
YouTube και Pornhub.
Θεοί σε οργασμό προπάντων:
πρώτα χθόνιοι
ύστερα επουράνιοι
άλλοτε πολλοί, άλλοτε λίγοι
σε δουλειά να βρισκόμαστε·
ξάφνου ένας αληθινός και μόνος
κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν πλασμένος
βολικός και φιλεύσπλαχνος·
εσχάτως εκλείπει κι αυτός,
κλονίζεται η πίστη απ’ την πολλή ενημέρωση
μπερδεύεται.
Άνθρωπος η μόνη σταθερά
μεσ’ στον φρενήρη ορυμαγδό της προόδου.
Άνθρωπος;
`
*
Άτιτλο
Πώς τολμάτε βέβηλοι
Σε γενιές να μας μοιράζετε;
Στοιχειοθετήσαμε εμείς ποτέ
Και μάλιστα με περισσή λογιστική ωμότητα
Τα ψυχοπαίδια των λυγμών σας;
The post Νίκος Κωσταγιόλας, Ποιήματα appeared first on Ποιείν.