`
Κώστας Βάρναλης, «Το φῶς που καίει» (ἀπόσπασμα). Σύνθεση για λαϊκό κλαρίνο, τρία σαξόφωνα, πιάνο καὶ ἀνδρικὴ φωνή (2008). Τάσος Ἀποστόλου μπασοβαρύτονος, Ἀθανάσιος Ζέρβας σοπράνο σαξόφωνο –λαϊκὸ κλαρίνο, Eric Honour ἄλτο σαξόφωνο, Leo Saguitguit τενόρο σαξόφωνο, Peter Miyamoto πιάνο.
`
****************************************************************
«Τὸ φῶς ποὺ καίει εἶναι τίτλος ποὺ μὲ διεγείρει ἀλλὰ καὶ μὲ παρασύρει σὲ μιὰν ἐλπίδα, παρὰ τὴ δίνη καὶ τὴ συγκυρία τοῦ καιροῦ μας. Τὴν καταχωρῶ λοιπόν μέσα μου αὐτὴν τὴν ἐλπίδα, σεβόμενος κι ἐκείνη τοῦ ποιητῆ, ἀφοῦ κι αὐτὸς σὲ κάποια ἴσως ἀνάλογη βασίστηκε, γιὰ νὰ μᾶς χαρίσει αὐτὸ τὸ φῶς … ποὺ καίει. Ἀνακαλύπτω ὅμως στὴ συνέχεια ὅτι πέρα ἀπὸ τὴν ἐλπίδα γιὰ τὴν πιθανὴ ἀφύπνιση, ὑπάρχει καὶ ἡ βούληση νὰ εἰπωθοῦν λόγια ποὺ ἑρμηνεύουν καὶ ἀλλιῶς τὴν πορεία τοῦ κόσμου μας. Ἀποσπῶ στίχους ἀπὸ τὸ σπουδαῖο αὐτὸ ἔργο, μὲ τὴ φροντίδα τὸ ποιητικὸ κείμενο πάνω στὸ ὁποῖο θὰ δουλέψω, νὰ περικλείει ἤ μᾶλλον νὰ περιέχει κορυφαῖες αἰχμές του. Ὁ Βάρναλης μεταξὺ ἄλλων, μᾶς θέλει αὐτόφωτους καὶ ἀνατροπεῖς τῶν θεῶν τῆς ἀνθρὠπινης ἱστορίας… Θέλω τώρα νὰ καταφέρω μιὰ μουσικὴ προσέγγιση τοῦ ἔργου του, μέσω μιᾶς μουσικῆς χειρονομίας, μιᾶς μουσικῆς γραφῆς. Τὸ φῶς ποὺ καίει εῑναι κάτι σὰν μαγικό. Ἄς μοῦ ἐπιτραπεῖ νὰ τὸ θέσω ὡς τίτλο καὶ στὸ δικό μου ἔργο, παρὰ τοὺς ἀποσπασμένους στίχους. Ἡ φωνὴ τοῦ ἄντρα τραγουδιστῆ – ἑρμηνευτῆ θὰ τραγουδᾶ σ’ ἕνα ὕφος ἀφηγηματικό.Τὸ λαϊκὸ κλαρίνο θὰ εἶναι κατὰ κάποιον τρόπο ἡ φωνὴ ἡ γνώση καὶ ἡ συνείδηση τοῦ ποιητῆ, ἐνῶ μέσω τῶν αὐτοσχεδιασμῶν, θὰ ὑπογραμίζει τὴν ἐντοπιότητά του. Τὰ σαξόφωνα καὶ τὸ πιάνο θὰ συμπληρώνουν τὴν παγκοσμιότητά του. Ἐγώ τέλος θὰ ἐπιχειρήσω νὰ ὑποδυθῶ τὸ ρόλο τοῦ Μώμου…»
(σκέψεις πρὶν τὴν σύνθεση τοῦ ἔργου, Λευκάδα 2008).
The post Κώστας Βάρναλης, «Το φως που καίει» (σύνθεση: Κυριάκος Σφέτσας) appeared first on Ποιείν.