Ο μεθυσμένος κοσμοναύτης
Σκοντάφτω στο πρώτο κόμμα ενός τσελεμεντέ
Βαρυονικά υλικά μαγειρικής, απροσίτως άφθονα
Για την ώρα βολεύομαι με άσηπτες γήινες σκόνες
Ευτυχώς η διαστημική βότκα εγκεφαλικής απόσταξης
Δουλεύει όπως έλεγε ο Γιούρι
Περνάς παράνομα κάμποση κρυμμένη στο κεφάλι
Έπειτα κάθεσαι στο παράθυρο κοιτώντας τον κόσμο
Μετά που βρίσκεσαι
Όταν πάρει φωτιά το κεφάλι εξατμίζονται κάμποσα
Το απόσταγμα σκέψεων συλλέγεται
Πάντα το πίνω νυστικός
Άλλωστε δεν συμβαδίζει ο χορτάτος με τον ονειροπόλο
Τα μαθηματικά της ζωής
Προσθαφαιρέσεις όλο κάνω, ψάχνοντας ένα πρόσημο
Βλέπεις τα μαθηματικά της ζωής και των σχέσεων
Αν και είναι ευκολότερα της τριγωνομετρίας έχουν ένα μειονέκτημα
Το συν και το πλην δεν κάνουν πάντα μηδέν
Δεν βγαίνει κατ΄ ουσία ποτέ μηδέν
Μα θα βγει πόνος ή χαρά
Κρατώ το βλέμμα μετά τους αναστεναγμούς
Πετάω τα άσκοπα λόγια της ρουτίνας
Κρατώ τις διδαχές για μια ζωή με ήθος
Πετάω την ένδυα πράξεων στα δύσκολα
Κρατώ το χάδι δίπλα στο παλιό βυρσοδεψείο
Πετάω την απάθεια και τη ροπή στο ψέμα
Κρατώ το χέρι σου γερά όταν σκοντάφτω
Πετάω τα στρεβλωμένα γεμάτα εγωισμό λόγια
Κρατώ ως παιδί εκείνο το πλακάκι σοκολάτας
Πετάω την αδυναμία να με συναισθανθείς
Κρατώ τα φιλοδωρήματα, ναι ήταν μισθός για μένα
Πετάω την τάση να με κάνεις μεσάζοντα
Κρατώ τη φράση στα δύσκολα «είμαι δίπλα σου»
Πετάω τα κρύα λόγια του εγωισμού
Κρατώ το σπίτι σου που ήτανε σπίτι μου
Πετάω την βαφτισμένη αγένεια ως ειλικρίνεια
Κρατώ τον ώμο σου όταν μου επιτρέπεις
Πετάω μακριά όταν περίτεχνα με διώχνεις
Κρατώ την αγκαλιά στους χαλεπούς καιρούς
Και δεν πετώ τίποτα
The post Γιάννης Διαμαντόγλου, Ποιήματα appeared first on Ποιείν.