Όλη του τη ζωή παλαιστής για τα δικαιώματα όλων, των επικίνδυνων, των άγριων, των ομοφυλόφιλων, των σκουρόχρωμων, των μωαμεθανών και των μεταναστών, απάντων των κατατρεγμένων και των διαμαρτυρόμενων. Ένα βράδυ μες στο βαγόνι του ηλεκτρικού φανατικός ισλαμιστής με περίστροφο ωρύεται «θα πεθάνετε όλοι» και πριν καλά καλά προλάβει να φοβηθεί, βρίσκεται στο πάτωμα με μια σφαίρα στο κεφάλι.
Την επόμενη μέρα ξεκινούν οι έριδες στην κηδεία. Οι φίλοι του νεκρού να διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους πως ο δικός τους άνθρωπος πέθανε για τις ιδέες του, είναι ήρωας αληθινός κι ανυποχώρητος. Οι εχθροί του να βρίζουν τους φίλους του, βέβαιοι πως πριν φύγει απ’ τη ζωή ο ακτιβιστής της ευαισθησίας κατάλαβε το λάθος του, το φίδι που έτρεφε στον κόρφο του.
Στη ζωή οι φίλοι είναι φίλοι και οι εχθροί, εχθροί.
The post «Οι φίλοι και οι εχθροί» (γράφει ο Δημήτριος Μουζάκης) appeared first on Ποιείν.