[author]του Σπύρου Αραβανή [/author]
`
«Η μεγαλύτερη δύναμη σε κάθε ιστορικό κίνημα μετριέται από την ικανότητά του να παράγει χιούμορ. Τελικά, εκεί που κατάντησε ο άνθρωπος το μόνο που τον ξεχωρίζει από τα ζώα είναι η δυνατότητά του να γελά. Με την πολιτική και κοινωνική σάτιρα οι άνθρωποι και τα γεγονότα παίρνουν τις αληθινές τους διαστάσεις»
`
Αυτά έγραφε ο Μίκης Θεοδωράκης σε ένα σημείωμά του για το δίσκο «Η νήσος των Αζορών» του Μποστ εκφράζοντας κάτι που ήταν επί αιώνες αποδεδειγμένο. Η σάτιρα ως εργαλείο αποδόμησης και επαναπροσδιορισμού των κακώς κειμένων της κοινωνίας. Όχι ως ευφυολόγημα ή λεκτικό πυροτέχνημα εντυπωσιασμού, που απλώς αναπαράγει ένα συμβάν εν είδει αστεϊσμού, αλλά ως εμβάθυνση με ένα ακαριαίο τρόπο και με έναν συγκεκριμένο στόχο. Ο Πολωνός συγγραφέας, Στάνισλαβ Γέρζι Λετς είχε γράψει ότι «Η αληθινή σάτιρα δεν τραυματίζει-σκοτώνει» και ο Γκαίτε, στους Στοχασμούς του: «Πες μου για ποιο πράγμα γελάει ένας λαός, και θα σου πω για ποιο πράγμα είναι έτοιμος να χύσει το αίμα του..».
`
Ο λαός μας όπως τον χαρακτηρίζει η σημερινή έκφραση που έχει πάρει η επίσημη γελοιογραφία στην Ελλάδα και η αυτοσχέδια σάτιρα που κατακλύζει παντός τρόπου τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης δείχνει ότι απλώς ακολουθεί τους σημερινούς γελωτοποιούς της κοινωνικοπολιτικής μας ζωής παράγοντας χιούμορ ενίοτε έστω πικρό, αλλά όμως χιούμορ. Η εκτόνωσή του φτάνει στο επίπεδο του γέλιου και της ευκολίας αναπροσαρμογής (ακόμα και αν είναι εμπνευσμένη) των έτσι κι αλλιώς κωμικών συμβάντων που αφειδώς παρέχουν τα κωμικά –ούτε καν κωμικοτραγικά- δημόσια πρόσωπα. Σάτιρα δεν είναι να εισπνεύσεις ένα κωμικό γεγονός και να το εκπνεύσεις ακόμα πιο κωμικό, αλλά να μεγεθύνεις καυστικά την σοβαρότητα μιας κατάστασης. «Αν η μεγάλη δυστυχία της ζωής γίνεται τραγωδία, τι γίνεται η μικροδυστυχία η καθημερινή; Τι άλλο από Σάτιρα;» έγραφε ο Τέλλος Άγρας στα 1935.
`
Η Δημοκρατία του γέλιου που παράγεται σήμερα μέσα στη φρίκη της εποχής, λειτουργεί όπως ένα παυσίπονο. Η δράση του είναι επιδερμική. Επουλώνει αντί να ανοίγει τις πληγές. Σαν τη «Δημοκρατία της Χαράς» που μας εμβολιάζει η νέα διαφημιστική εκστρατεία των Jumbο, οικοδομημένη από τις ρωμαϊκές γαλέρες των εργαζομένων της.