Παραπομπές
Η ζωή είναι χιλιάδες κομμάτια, χιλιάδες παραπομπές
σκόρπιες από εδώ και από εκεί.
Ένα χαμόγελο, δυο λέξεις, μια ολάκερη φιλολογία.
Το λευκό σου πουκάμισο στο πάτωμα•
το άρωμα σου στα σεντόνια.
Παραπομπές δεν γνωρίζει η ψυχή
ούτε δεύτερη ζωή.
Διψάς για εκείνο που σε λύγισε
μπρός στην συντήρηση
μιας επιλεκτικής ανανέωσης.
Τότε ήταν που χαμογέλασες πικρά
και είπες «δεν πειράζει» αυτό που τόσο πειράζει.
Μα δεν ήσουν εσύ αυτό που φοβόμουν, εγώ ήμουν.
Πέρασαν από τότε πολλά καλοκαίρια για να καταλάβω
πως ελευθερία είναι η ικανότητα
να διαλέγεις εσύ την φυλακή σου.
`
Ανάμνηση
Τα αρώματα της άνοιξης είναι ικανά
να εξοντώσουν μια φυγή.
Τις όμορφες μέρες άλλωστε η φυγή είναι αδύνατη.
Που να πας;
Μέρα Μαγιού μου άπλωσες
τους γαλάζιους σου ανέμους
αφήνοντας με να αγγίξω τις ρωγμές σου.
Τι ώρα να ήταν;
Έλλειπε η μητέρα απ’το σπίτι.
Σε ξανάγγιξα.
Σκληρό το δάγκωμα – κι η ηδονή βαριά νόσος.
Καθώς το φως έσβηνε από το παραθύρι
«φτιάχναμε» τις πιο όμορφες αλήθειες.
«Αλήθειες» που δεν ήταν παρά ένα τίποτα
και μέσα σε αυτό το τίποτα είχαμε ζήσει το πάντα.
Η άρνηση μιας σιωπής
Η ποίηση δεν γεννιέται, μαζεύεται.
Σκόρπιες λέξεις.
Άλλες που δεν ακούστηκαν,
άλλες που δεν ήρθαν.
Πίσω από τα βουνά
μπαλωμένες χαράδρες
και φωνές, πολλές φωνές
πασχίζουν να καταργήσουν
μιαν άρνηση.
Μέλλοντα δεν έχει η σιωπή.
Και όμως αυτή
προσμένει το απρόσμενο
μέσα από μικρές αθάνατες ψιχάλες.
Σύντομο βιογραφικό:
Ο Ιωάννης Ανυφαντής γεννήθηκε στη Λευκάδα το 1981. Έχει κάνει σπουδές
στη διοίκηση επιχειρήσεων και στη δημοσιογραφία. Με την ποίηση
ασχολείται από τα εφηβικά του χρόνια. Η πρώτη του ποιητική συλλογή με
τίτλο Γυάλινες Εικόνες εκδόθηκε το 2010. Ζει και εργάζεται στην
Λευκάδα.