Αύριο
Περίοπτα στην προθήκη τους
οκτώ λογιών στεφάνια
Δάφνη ανθισμένη
νικητές
να στέψει αυριανούς
Περίτεχνα πλεγμένη ελιά
και δυο κλαδιά του πεύκου
Δίπλα, της μέθης ο κισσός
και σέλινο του πένθους
Όποιος κρασί θέλει να πιει
ρόδα για τα μαλλιά του
Κι όποιος περνάει απέναντι
παίρνει λευκά λουλούδια
Μα η Αφροδίτη με μυρτιά
τον έρωτα κυκλώνει
Κι εμένα;
Ποιος ξέρει άραγε
τι στεφάνι θα μου ξημερώσει
Πώς;
Αλήθεια πώς να σου εξηγήσω
γιατί φιλούσαμε το ψωμί
που είχε πέσει στο πάτωμα;
Αλήθεια πώς να σου εξηγήσω
γιατί μαζεύαμε τα ομορφότερα λουλούδια
για τον επιτάφιο;
Αλήθεια πώς να σου εξηγήσω
γιατί, όταν κάποιος έφευγε ταξίδι,
ρίχναμε πίσω του νερό;
Αλήθεια πώς να σου εξηγήσω
γιατί στρώσαμε τα κρεβάτια μας
πριν φύγουμε κυνηγημένοι απ’ τ’ αλεξίπτωτα
που πέφταν στην αυλή μας;
Διαβήτης
Μόνη περιουσία μου ένα πόδι μεταλλικό, με αιχμηρή απόληξη. Καρφωμένο στο χώμα μού επιτρέπει καθημερινά μια πλήρη περιστροφή γύρω απ’ τον άξονά μου. Πόσο ευτυχής που δύναμαι κι εγώ να ιχνογραφήσω έναν κύκλο τόσο δα στο επίπεδο φάσμα του αιώνιου «τώρα», με προοπτική ανέλιξης χωρίς την αρωγή της τρίτης διάστασης. Ασφαλής εντός του ο κυκλοτερής θυμός, απρόσβλητος από εξωτερικές κατασταλτικές θωπείες των αρχόντων. Δευτέρα είναι της Καθαρής κι ο Αϊ-Γιώργης με το δόρυ του επισκέπτες απωθεί φιλόλογους, που το ’χουν κάνει τάμα να οσφραίνονται τις συλλαβές, προσφέροντας γενετικό υλικό για ταυτοποίηση των λειψάνων των νεκρών στίχων. Ουδείς αποδεικνύεται συγγενής. Κι οι λέξεις μετά θάνατον επ’ ανδραγαθία προάγονται σε πολυσύλλαβες κραυγές εις ώτα μη ακουόντων.
Ευμετάβλητο
Αν εκπέσουν οι υποσχέσεις μου
και το διπλά υποθηκευμένο σώμα
δεν μπορεί τις δόσεις να πληρώσει
θα εκτυπώσω χαρτονόμισμα ολοκαίνουργιο
χωρίς της όψης σου αντίκρισμα κανένα
Θα εξακολουθήσω κοιτάγματα χρυσού
ν’ αποταμιεύω δίχως σου
μέχρι ν’ αποδείξω πως είναι η γη επίπεδη
Αφού τα βλέπω τα μέλη τα πλεούμενα
να μου μακραίνουν στο χείλος του ορίζοντα
και να κατακρημνίζονται στο σκοτεινό αιδοίο του ουρανού
Μικρές απαγγελίες
Μονήρης και κατηφής Δεκέμβριος
ζητεί Αλκυονίδα μέρα
για φωτερό σκοπό
***
Ζητείται
αποχαιρετιστήριο βλέμμα
σε παραμεθόριο σκίρτημα
για επείγουσα
σιδηρόδρομη αναχώρηση
***
Σοβαρός κύριος
κυρίως μόνος
ζητεί
για μερική απασχόληση
ανεμοχαρή σκέψη
***
Διατίθεται σώμα
ανεπίσκεπτο
σε άριστη κατάσταση
λόγω αιφνίδιας αναχώρησης
της νιότης του
***
Κερδοφόρος μοναξιά
και πόθος ανεκπλήρωτος
έδωσαν αμοιβαία υπόσχεση γάμου
***
Ραπτομηχανή ζητά επειγόντως
κλωστή μεταξωτή
για προσαρμογές
σε ρούχα που μεγάλωσαν
μακριά απ’ τα σώματά τους
***
Διατίθεται λόγος διφορούμενος
για χείλη πολυμήχανα
κι αμήχανα χαρτιά
***
Πωλείται πανσέληνος
υψηλής φωτεινότητας
χαμηλής κατανάλωσης
για μεγάλης διάρκειας
ώρες πυρακτώσεως
Τώρα είναι
Προκομμένα τα χέρια μου. Κάθε πρωί τα στέλνω στη ζωή, ανάγνωση να μάθουν και αφή. Όσο λείπω απ’ το σπίτι, όλες τις αιχμάλωτες φωτογραφίες τις βάζω στα παράθυρα, να βλέπουν προς τα έξω, μια βροχή μια ουρανό. Στο περβάζι αφήνω θυμιατό να καίει λιβάνι μη βασκαθούνε της αυλής τα κυπαρίσσια ορθόκλαδα. Καλημέρα! Φωνάζει φως ανατολής. Να σου ζήσει το νιογέννητο χαμόγελο. Μα να προσέχεις μη σου σβήσει. Σταυρώνω το στήθος και γελώ. Στρέφω το βλέμμα δυτικά, αποτάσσομαι τρις και φιλώ το στόμα το ασαράντιστο. Πίνω κρασί απ’ τη θηλή καινούργιας μέρας. Ρίχνω στο αύριο πετονιά, πάλι το χτες μου πιάνω. Απεκδύομαι το σώμα μου, παίρνω το αγκίστρι απ’ τον πιο αιχμηρό του λόγο και καταδύομαι στα νερά να τα μαλώσω. Μ’ ακούει και τρέμει σύγκορμος ο χρόνος ο αναρίθμητος. Στέκεται στα τέσσερα και μου βρυχάται. Τώρα είναι, θα περάσει, παρηγοριέμαι. Υπομονεύω. Μα του φόβου τα ηλιοτρόπια και στο μετά μ’ ακολουθούν. Τρέχω επί των υδάτων μέχρι που μου τελειώνει ο αέρας. Στη νέα φύση των πραγμάτων θα μάθω να ζω χωρίς αναπνοές.
Κέρμα ασφαλείας
Με τα παπούτσια μου τα πρώτα
σήμερα θα πάω βόλτα τους γονείς μου
Θα τους κρατάω απ’ το χεράκι
στράτα στρατούλα
Τώρα που μάθαν να ξεχνούν
να τους θυμίσω πώς με μάθανε
να περπατώ
στράτα στρατούλα
Θα τους κεράσω παγωτό
Μιαν αρμαθιά τραγούδια
Κι ένα κέρμα θα τους δώσω
για ώρα ανάγκης
να τους κρατήσει το παιχνίδι ως το τέρμα
BΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
ΣΠΟΥΔΕΣ: Ο Πάμπος Κουζάλης γεννήθηκε στη Λευκωσία το 1964. Σπούδασε Αρχαιολογία – Ιστορία της Τέχνης στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Απέκτησε Master in Classical Studies στο Open University UK, με θέμα το αρχαίο ελληνικό θέατρο και ειδικότερα: «The use of wreaths and garlands in the ancient Greek tragedies». Από το 1998 εργάζεται ως φιλόλογος στη Μέση Εκπαίδευση.
ΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΣΤΙΧΟΙ: Ποιήματά του έχουν δημοσιευθεί σε λογοτεχνικά περιοδικά και έχουν συμπεριληφθεί σε διάφορες ανθολογίες στην Κύπρο, στην Ελλάδα, στην Ελβετία, στη Γαλλία και στη Βουλγαρία. Το 2003 εξέδωσε την πρώτη ποιητική συλλογή του με τίτλο «ραπτός λόγος». Έχει εκπροσωπήσει την Κύπρο σε ποιητικές εκδηλώσεις στην Ελλάδα, στη Γαλλία, στη Λετονία και στη Σουηδία.
Στίχοι του έχουν μελοποιηθεί για τηλεοπτικές σειρές και άλλες παραγωγές και για θεατρικές παραστάσεις στην Κύπρο και στην Ελλάδα. Έχει συνεργαστεί με τους Γιώργο Νταλάρα, Μιχάλη Χατζηγιάννη, Γιάννη Κότσιρα, Καλλιόπη Βέττα, Γιώργο Θεοφάνους, Αννίτα Σαντοριναίου, Στέλα Φυρογένη, Δώρο Δημοσθένους και Νικόλα Μεταξά.
ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ: «Στην άκρη του παράδεισου» ΡΙΚ, 2010-2011. «Τα ρόδα της οργής» ΡΙΚ, 2009-2010. «Οι γενιές της σιωπής» ΡΙΚ, 2007-2009. «Σε φόντο κόκκινο» ΣΙΓΜΑ, 2008-2011. «Ο ίσκιος της φωτιάς» ΑΝΤ1, 2006-2007. «Βασίλης Μιχαηλίδης» ΣΙΓΜΑ, 2006-2007. «Πλατεία» ΡΙΚ, 2003-2004. «Άνεμοι του πάθους» ΡΙΚ, 2001-2002.
ΘΕΑΤΡΟ: «Τραγουδώ το νησί μου», μια μουσική παράσταση του Γιώργου Θεοφάνους με μελοποιημένα ποιήματα Κυπρίων ποιητών, 2008. «Εκκλησιάζουσαι» στο Ηρώδειο για το Φεστιβάλ Αθηνών σε σκηνοθεσία Γιώργου Μουαΐμη, 2006. «Voices Beyond the Dark» στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών σε σκηνοθεσία Μιχάλη Κακογιάννη, 2004. «Το γαϊτανάκι του έρωτα» στον ΘΟΚ σε σκηνοθεσία Εύη Γαβριηλίδη, 2004. «Μάνα μητέρα μαμά» στην ΕΘΑΛ σε σκηνοθεσία Μηνά Τίγκιλη, 2000.
JUNIOR EUROVISION: Στο πλαίσιο της Junior Eurovision 2008 έγραψε τους στίχους για το τραγούδι της UNICEF «Hand in Hand».
ΣΕΝΑΡΙΟ: «Στην άκρη του παράδεισου», σειρά εποχής σε σκηνοθεσία Κλείτου Κλείτου, ΡΙΚ 2010-2011. «Χάδι βοηθείας» και «Το θαύμα της Πρωτοχρονιάς», τηλεταινίες σε σκηνοθεσία Κόριννας Αβρααμίδου, ΡΙΚ 2003.
ΠΑΡΑΚΕΝΤΡΟ: Με τον Κώστα Κακογιάννη ίδρυσε στη Λεμύθου τον μη κερδοσκοπικό πολιτιστικό οργανισμό Παράκεντρο. Το οίκημα του Παράκεντρου, που εγκαινιάσθηκε το 2008, είναι ένα διατηρητέο κτίσμα του 19ου αι. που περιλαμβάνει υπαίθριο χώρο εκδηλώσεων, στούντιο ηχογραφήσεων, στούντιο μοντάζ ταινιών και αίθουσα σελίδωσης και γραφικών τεχνών.
Στο Παράκεντρο φιλοξενούνται αφιλοκερδώς γνωστοί καλλιτέχνες, αλλά και νέοι δημιουργοί από όλο τον κόσμο για να συμμετάσχουν στις συναυλίες, τα σεμινάρια και τις εικαστικές εκθέσεις που διοργανώνει, να δημιουργήσουν και να παρουσιάσουν τα έργα τους. Το Παράκεντρο λειτουργεί επίσης ως εκδοτικός οίκος, δίνοντας την ευκαιρία σε νέους ταλαντούχους καλλιτέχνες να εκδώσουν και να προβάλουν χωρίς εκμετάλλευση τα έργα τους. Συμμετέχει επίσης συχνά ως συμπαραγωγός σε θεατρικές και κινηματογραφικές παραγωγές, όπως η βραβευμένη ταινία «Ο Τελευταίος Γυρισμός» της Κόριννας Αβρααμίδου και η θεατρική παράσταση «Όλα για τη Μητέρα μου» του Κλείτου Κλείτου.
ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Μαζί με τον Κώστα Κακογιάννη έχει σκηνοθετήσει την ταινία «Στέλιος/ Υπέρβαση» για τον συνθέτη με μυϊκή δυστροφία Στέλιο Πισή η οποία απέσπασε το Α΄ Βραβείο ντοκιμαντέρ στο κινηματογραφικό φεστιβάλ της Δράμας το 2008.