Ούρλιαξαν τα σκυλιά στις πλατείες
Και στις λόχμες τα σήμαντρα – κάπως πένθιμα-
Έδωσαν το στίγμα του κινδύνου
Ο χρόνος έκλεισε τους λογαριασμούς του
με το φως
Τα νυχτοπούλια έγιναν
νεκροπομποί της μέρας
κι οι δολοφόνοι του φωτός
άρχισαν τις λιτανείες στα δάση των Σκυθών
Οι χλευαστές του σεβασμού
ξανάρθαν από τη Βαβυλώνα
και χίμηξαν στις όχθες της αλήθειας
Έχτισαν – βιαστικά –τις αποβάθρες της ζωής
Και στα πλοία των Ωρών
Καπετάνιους όρισαν εμπόρους
κάθε είδους κι αξίας
Να, η νέα αγορά
Λαμπερή σαν χρυσάφι των αλχημιστών
Με το σκοτάδι της ψευτιάς
παραγεμισμένη
Άνοιξε και σας περιμένει
`
*
ΟΙ ΓΕΝΝΑΙΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΜΝΗΜΕΣ ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣ
Έμειναν ξεχασμένοι οι γενναίοι
στα βιβλία των παιδιών
κι οι πατρικίες εκτελώντας
αυτοκρατορικές διαταγές
τους έριξαν στης λήθης
τα χωράφια
Επιθυμούσαν οι λεγάτοι της μέρας
την καθαρότητα της ιστορίας
άνευ ηρωισμών και θυσιών
Μα στους μύθους των λαών
οι μνήμες της φωτιάς
ελευθερώθηκαν
από τους Αηγιώργηδες
κι έγιναν φωτεινές λέξεις
Σκαρφάλωσαν θαυμαστά
στις κλίμακες του χρόνου
κι αντικρίζοντας την οικουμένη
έγραψαν στους τοίχους του σύμπαντος
«Δεν χάνονται οι γενναίοι
Οι σκιές τους
ξεκουράζονται στα δάση
με τα κυπαρίσσια
περιγελώντας τον φόβο
που γεννούν τα τέρατα
κι οι αφεντάδες τους»
`
***********************************************************
Ο Χριστόφορος Τριάντης υπηρετεί στη δημόσια εκπαίδευση από το 1998 ( 1ο Γυμνάσιο Πύλης Τρικάλων). Αρθρογραφεί στην ιστοσελίδα του συνδέσμου φιλολόγων Τρικάλων (filologoi.gr) και στον τοπικό τύπο.