`
Χρώμα
Το μαύρο
κρύβει μέσα του όλα τα χρώματα
το μισούν οι κολορίστες
το φορούν οι τεθλιμμένοι
Κλασικό και ροκ αν θέλεις
πάρε κάρβουνο
και γράψε νύχτα.
*
Couleur
Le noir
cache en lui toutes les couleurs
haï des coloristes
porté par les affligés
classique et rock si tu veux
prends un charbon
écris nuit.
`
*
Να κελαηδούν κι εσύ να μην τ’ ακούς
Αυτό που λέμε διάθεση
μπορεί να γίνει χειροπέδη
εμμονή
Σε κλειδώνει
μέσα στον εαυτό σου
Κελαηδούνε τα πουλιά
μα δεν τα’ ακούς
Γελούνε τα παιδιά
Και συ θυμώνεις
Κατακερματίζεσαι
Για ψύλλου πήδημα
Ζητάς εξωφρενικά πράγματα
Για να χαρείς
Την καθ’ ημέρα.
*
Ils chantent et toi tu n’entends pas
Ce qu’on appelle humeur
peut devenir entrave
idée fixe qui t’enferme
en toi-même
les oiseaux chantent
mais tu n’entends pas
les enfants rient
tu te mets en colère
tu te disloques
pour un rien
tu réclames de l’exorbitant
pour jouir
de chaque jour.
`
*
Ο Δαίμονας κι ο ποιητής
Ο δάιμονας είναι άνεμος
είναι ποτάμι
πνέει και ρέι ριψοκίνδυνα
παραλλαγές του υπάρχουν
όσοι και οι άνθρωποι
που πρόσφεραν σ’ αυτόν πατρίδα.
Τι την θέλεις ποιητή
την κορύφωση στη σήψη;
*
Le démon et le poète
Le démon est un vent
est un fleuve
il souffle et coule en téméraire
il en existe autant de variantes
que d’humains
qui lui ont offert une patrie.
Poète quel besoin as-tu
de l’apogée dans la putréfaction ?
`
*
Οδηγίες Θαυματοποιού
Το θαύμα πρέπει να το ξενυχτήσεις
πριν το διηγηθείς
Να το λούσεις με δροσερό νερό
Μην τον συγγενέψεις πολύ με την ουτοπία
Φρόντισε να το προϋποθέτει μίλι ιερό
Με τεχνική κυάρο σκούρο
πρόταξε την φωτεινότητα του
Διαχειρίσου το όπως ακριβώς
βγαίνεις και πουλάς
την καθώς πρέπει εικόνα σου
ακόμα και τις βροχερές μέρες
της ύπαρξης σου.
*
Instructions d’un faiseur de prodiges
Le prodige, tu dois lui faire passer la nuit
avant de le raconter
Le laver dans l’eau fraîche
Ne le rapproche pas trop de l’utopie
Veille à garder une distance respectable
Suivant la technique du clair-obscur
mets en avant sa luminosité
traite-le exactement
comme lorsque tu vas vendre
ton image bien comme il faut
même aux journées pluvieuses
de ta vie.
`
*
Κοιτάζω από τον γκρεμό το ποίημα
Ξέρεις τι ’ ναι
να σ’ εξουθενώνει μια λέξη
Να σου παίρνει το νόημα
Ν’αλλαξοπιστεί στον γκρεμό
Εκεί που τη χειρίζεσαι απταίστως
Να σου προκύπτει μη ούσα
Να σε τυραννά
Να θέλεις να την παρατήσεις
Κι αυτή να γεμίζει καπνό
τα σοκάκια της μνήμης
Να ’ χει όλες της τις αισθήσεις
Την ώρα του τοκετού
Ξέρεις τι ’ναι
να σ’ εγκαταλείπουν οι λέξεις
να μένεις μόνο
με τη μυρωδιά των ανθρώπων
που τις κατοίκησαν
να μείνεις μόνο με την εμμονή
της πρωτοτυπίας
Ξέρεις τι σημαίνει
να σε προδώσει το ποίημα ;
*
Depuis le gouffre je regarde le poème
Sais-tu ce que cela fait
d’être épuisé par un mot
Qui te prive du sens
Qui abjure sa foi près du gouffre
Alors que tu le manies parfaitement
Qui se révèle inexistant
Qui te tourmente
Au point que tu veux le délaisser
Tandis que sa fumée remplit
Les ruelles de la mémoire
Et qui garde toute sa conscience
À l’heure de l’accouchement.
Sais-tu ce que cela fait
quand les mots t’abandonnent
de ne garder
que l’odeur de ceux
qui l’ont habité
de ne garder que l’obsession
d’être neuf.
Sais-tu ce que cela veut dire
d’être trahi par le poème ?