ΒΑΡΔΙΑ ΞΗΡΑΣ
Κι αν είχες όνειρα αρμυρά
χωρίς ένα στίγμα από στεριά
όλα εντέλει πήγαν στράφι
κι άραξες με ξηράς σινάφι
Άραξες μόνος, μα μαχαίρι
κράταγες σέμπρε μες στο χέρι
που το έχωσες σε σένα
στην Κυρία και σε μένα
Μαραμπού σε λέγαν ή Κόλια
πώς το ΄παθε η ψυχή σου η δόλια
σε βάρδια ξηράς να ξεμπαρκάρει
την κύκνεια ευχή σου να φουντάρει
Μαραμπού σε λέγαν ή Κόλια
πώς το ΄παθε η ψυχή σου η δόλια
να μην σου κάνει αυτή τη χάρη
απ΄ τους ωκεανούς σου να σαλπάρει
(Μαραμπού σε λέγαν ή Κόλια,
πώς το ΄παθε η ψυχή σου η δόλια,
σε βάρδια ξηράς να ξεμπαρκάρει
και μες στην Πικρία να σε πάρει)
Μαρκονιστή μου, Καββαδία
σε φτερό σε είδα καρχαρία
την Εσμεράλδα να χορεύεις
με πονηράδα να μου νεύεις
Φάτα Μοργκάνα αγναντεύεις
μα με μια Σχόλα πια χορεύεις
με πονηράδα πάλι νεύεις
και το μυαλό μου το μπερδεύεις
`
*
ΜΑΝΟΥΒΡΑ
Βαπόρια ξέμπαρκα, ξέθωρη μοράβια
που κάποτε έπλεαν μ’ άλλα καράβια
τώρα σέκα στο χώμα, σ΄ άβουλο κώμα
θυμούνται πολλά, μα κι άλλα ακόμα
Θυμούνται ταξίδια, μπουνάτσες και κύμα
λοστρόμους που χάθηκαν άδικα, κρίμα
κι έναν μαρκόνη φίσκα με στίγματα
που ΄γραφε ποιήματα κι έστελνε σήματα
Μανούβρα ψυχής προς τα στράλια της ζωής
για κάνε Κόλια κι όταν κάργα πια δεθείς
στείλε ρεπόρτο χαράς στη Μαντζουρία
στο Αργοστόλι κι αν θες και στην Κυρία
στον Ποσειδώνα κι απέ στην Καρχηδόνα
στην Αλταμίρα κι όπου θες ακόμα
μα μην το στείλεις στα ξέμπαρκα βαπόρια
σ΄ αυτά που ζουν απ’ τη ζωή τους χώρια
Τραβέρσα θυμούνται κόντρα στον άνεμο
λιμάνια τίγκα, χασίσι παράνομο
κι έναν μαρκόνη πολύ πριν να βιράρει
ανούσιες παντιέρες να μαϊνάρει
Στη θάλασσα χάρτα και βάλσαμο, Κόλια
προσκέφαλο σ΄ έχουν οι ναύτες και μπόλια
και σε διαβάζουν τζόβενα στα βαπόρια
για να ανοίξουν της ψυχής τους τα στόρια
~
*
MADONNA MIA
Το μουσώνι φορτσάρει Φλεβάρη μήνα
απ΄ τον Περαία φεύγει Πικρίας ποίημα
σαλπάρει ο Κόλιας, περνάει τη λίνια
πια είναι βαπόρι, χωρίς φινιστρίνια
Ακρόψυχο, πλέον, στίγμα η γοργόνα
ενώ μι´ άλλη ρωτά για Μακεδόνα
μα μ’ένα στόμ’ απορούν, Madonna mia
πώς απ΄ την ξηρά, συ πήρες Καββαδία
Madonna mia, grande λάθος, αδικία
απ’ την ξηρά δεν παίρνεις Καββαδία
και δεν τον στέλνεις στα Ηλύσια Πεδία
γι΄ αυτόνε η δόξα δεν έχει αξία
αυτός ποθεί για την ψυχή του Μαρσίλια
με τα βαπόρια του γύρω περιστύλια
-Buοnasera, Nico!
( Μτφ: Καλησπέρα, Νίκο! )
-Madonna mia! Come mi sono trovato qui?
( Μτφ: Παναγία μου! Πώς βρέθηκα εδώ;)
-Lo corpo tuo gelato
( Μτφ: Το σώμα σου παγωμένο )
ξέμπαρκο και φευγάτο
in su la foce della vita trovai
( Μτφ: στις εκβολές της ζωής ευρήκα )
μ’ άγνωστο φόβο να κοιτάει.
Tobacos, cigaros, φουμάρουν οι ναύτες
σινιάλο στέλνουν σε βαπόρια και βάρκες
πως ο μαρκόνης, αλάργα έχει φύγει
το μετζαρόλι του, χαμσίνι τυλίγει
Σταυρός του Νότου, με πνοή Καββαδία
άκου, αχεί μες στα Ηλύσια Πεδία
μα ο Κόλιας ριμάρει με πανουργία
ψυχών Μαρσίλια, σαν ζωής Μασσαλία
-Reggiti forte, Nico!
(Μτφ: Κράτα γερά, Νίκο!) Η Μαρσίλιά σου, σ’ αναμένει!
`
*
Μ΄ ΑΣΥΡΜΑΤΟ ΨΥΧΗΣ
Μπάρκαρε η νύχτα απ’ του ορίζοντα τo αυγόφως
κι ήσουνα εκεί, μέσα στη σιωπή σου
σ΄ αναζητούσε των ωκεανών σου ο κόρφος
που δε δεχόταν την εκ της στεριάς φυγή σου
Μπάρκαρες, Κόλια, για τ΄ απόμακρα τα μέρη
πήγες τραβέρσο μαζί με τη γοργόνα
τα μαραμπού σου πετάνε δίχως ταίρι
αφού τα άφησες ορφανά και μόνα
Στείλ΄ ένα μήνυμα μ΄ ασύρματο ψυχής
στο Port Pegassu και στην Αλεξάνδρεια
πως ήταν για σένανε ζήτημα αρχής
στον απόπλου σου, να ΄σαι συ στη βάρδια
στείλ΄ ένα μήνυμα μ΄ ασύρματο ψυχής
στο Kuro Siwo και στην Τζένια ακόμη
πως ήταν για σένανε ζήτημα τιμής
τη γοργόνα σου, μην την αφήσεις μόνη
Μόνος πια ο Γουίλλη σου, ο μαύρος θερμαστής
ψάχνει στο πούσι το δικό σου το μαχαίρι
μέσα σε κύματα μιας θαλασσοταραχής
ναυαγός που ψάχνει τού ναυαγού το χέρι
Χάραξ΄ ένα στίγμα στο αρμυρό νερό
χάραξ΄ εκεί τη μορφή σου Καββαδία
να μας χορεύει του Ravel το “Bolerο”
ακροβατώντας στο φτερό του καρχαρία
`
****************************************************************************
`
Επί τη ευκαιρία των 100 χρόνων από τη γέννηση του ποιητή Νίκου Καββαδία, το 2010, κυκλοφόρησε ο ψηφιακός δίσκος σε ποίηση Κουμέττου Κατσιολούδη, «Muchas Gracias, Καββαδία!» σε μουσική Χρίστου Ρουσιά και ενορχήστρωση Δημήτρη Ζαχαρίου. Στο δίσκο ερμηνεύουν οι τραγουδιστές: Δημήτρης Μακρής, Τεύκρος Νεοκλέους και Γεωργία Λάρδου. Ακούγονται, επίσης, απαγγελίες από τους ηθοποιούς: Ιωάννα Καμμένου Σιαφκάλη και Νίκου Νικολαϊδη. To “Γράμμα στον Ποιητή”, απαγγέλλει ο Δημήτρης Μακρής. Όπως αναφέρεται στο σημείωμα του δίσκου:
«Πρόκειται για 7 κομμάτια αφιερωμένα στον ποιητή Νίκο Καββαδία, επί τη ευκαιρία των 100 χρόνων από τη γέννησή του (1910-2010) και έχουν ως βασικό θεματικό τους άξονα την ”ατελέσφορη επιθυμία” του ποιητή να πεθάνει στη θάλασσά του, κάτι που τελικά δεν έγινε μιας και πέθανε από εγκεφαλικό στη στεριά το 1975.Τα κομμάτια είναι γραμμένα στη γλώσσα του ποιητή δηλ. χρησιμοποιήθηκε ναυτικό λεξιλόγιο και η συγγραφή τους έγινε μετά από προσεκτική μελέτη του συνολικού έργου του ποιητή. Σε καμία περίπτωση δεν πάρθηκαν αυτούσιοι στίχοι ή κομμάτια από το έργο του ποιητή. Τα κομμάτια προσεγγίζουν τις διάφορες πτυχές της ταυτότητας του Μαραμπού μας και περιγράφουν τον άνθρωπο-ποιητή, με μια προσέγγιση ειλικρινούς αλληλεγγύης στο ατελέσφορο της επιθυμίας του να ”μπαρκάρει” από τη θάλασσά του. Κινούνται θεματικά σε ένα ενδοκοσμικό και εξωκόσμιο, μεταθανάτιο πεδίο, μιας και το ”ΜΑΝΟΥΒΡΑ” και ”MADONNA MIA” πραγματεύονται το πρώτο την επιστροφή της ψυχής του ποιητή στα εγκόσμια και το δεύτερο την μετακίνηση της ψυχής του από τα Ηλύσια Πεδία, όπου “ατυχώς” τον πήρε η Παναγία, προς την αγαπημένη του Μαρσίλια. Η ”Μαρσίλια” -μιλάμε για τη Μασαλλία, το αγαπημένο λιμάνι τότε των απανταχού ναυτικών- επιλέγηκε αφθαίρετα απ’ εμού ως ο εξωκόσμιος, μετά θάνατον, ιδεατός προοροσμός για τον ποιητή».
O πίνακας (έργο της Μαρκέλλας Γεωργίου) του εξώφυλλου του ψηφιακού δίσκου “Muchas Gracias, Καββαδία!”, συμβολίζει το ειρωνικό παιχνίδι που έπαιξε η Μοίρα στον Ποιητή Νίκο Καββαδία, που ενώ ήθελε να πεθάνει στη θάλασσά του, όπου πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του, τελικά πέθανε στη στεριά. Έτσι κι εδώ ο ψαράς, ενώ προσπαθεί από τη μια μεριά της βάρκας να ψαρέψει, από την άλλη μεριά πίσω του τα ψάρια -με μια αύρα ειρωνείας- πετάγονται έξω από το νερό.