[author]του Νίκου Βουτυρόπουλου [/author]
Δεν υπάρχουν χαζοί λογοτέχνες, ούτε λογοτέχνες λαμόγια. Άνθρωποι υπάρχουν με την ανάγκη, πείτε το βίτσιο, να περιγράψουν την εποχή τους. Γιατί; Επειδή συμβαίνει. Και τι μετρά τελικά στην περιγραφή αυτή; Μια λέξη μόνο, αξιοπρέπεια, που δεν είναι ζήτημα γραφής αλλά ατομικής επιδίωξης. Δηλαδή δεν χρειάζομαι τον άλλο περισσότερο απ’ ό τι με χρειάζεται αυτός.
Τα υπόλοιπα τα έχει εξηγήσει ο Αριστοτέλης. Που σημαίνει: οι χαζοί και τα λαμόγια δε μπορούν να είναι λογοτέχνες, αλλά και πολλά άλλα.