Εμείς, οι τρομοκράτες
[author]του Jakob Augstein
(μτφρ.: Γιώργος Καρτάκης)[/author]
.
Η Δύση καταπολεμά την ισλαμική τρομοκρατία. Γιατί όχι και την δική της; Ο αριθμός των ανθρώπων, που πέφτουν θύματα της δυτικής τρομοκρατίας, είναι πολύ μεγαλύτερος. Κάθε δέκα λεπτά πεθαίνει ένα παιδί από πείνα και οι ένοχοι είμαστε εμείς.
.
«Δεν μπορούμε να κοιτάμε αλλού, όταν οι φόνοι και οι βιασμοί είναι στην ημερήσια διάταξη», είχε πει η υπουργός άμυνας της Γερμανίας πριν από ένα περίπου χρόνο, την πρωτοχρονιά. Μεγάλα λόγια! Σύμφωνα μ΄αυτά, η Γερμανία θα όφειλε να αναλάβει τις ευθύνες της το έτος που ακολουθούσε. Το σύνθημα που ακούγεται τώρα, είναι: « Έτοιμοι στην μάχη κατά της τρομοκρατίας!». Όχι όμως εναντίον οποιασδήποτε τρομοκρατίας. Αυτοί που πρέπει να μας φοβούνται είναι οι Ισλαμιστές και όχι οι Καπιταλιστές, μολονότι οι δεύτεροι εξαπλώνουν ένα τελείως διαφορετικό είδος τρομοκρατίας, φρικιαστικής, με αμέτρητα θύματα. Λέτε να πρόκειται για υπερβολές; Κάθε άλλο!
2100 θερμίδες, 805 εκατομμύρια, δώδεκα δισεκατομμύρια, δέκα λεπτά: στη Δύση αντιμετωπίζουμε την πείνα με αριθμούς : «Τόσες θερμίδες χρειάζεται ένας άνθρωπος για να ζήσει», «Τόσοι άνθρωποι δεν διαθέτουν αρκετή τροφή», «Τόσους θα μπορούσε να θρέψει η γη σήμερα» - «Τόσο διαρκεί μέχρι να πεθάνει ένα παιδί μικρότερο των πέντε ετών από πείνα». Τρία εκατομμύρια κάθε χρόνο. Αυτό καταδεικνύουν οι στατιστικές της παγκόσμιας οργάνωσης για την καταπολέμηση της πείνας, που δημοσιεύθηκαν την αρχή της περασμένης εβδομάδας.
«Η πείνα δεν είναι ένας ήσυχος θάνατος, δεν είναι ένα σιγανό σβήσιμο της ζωής. Το τέλος είναι φρικτό, η αγωνία είναι τρομερή», λέει ο Ζαν Τσίγκλερ, ο παλιός αγωνιστής, που αφιέρωσε τη μισή ζωή του στη μάχη εναντίον της πείνας και των ενόχων που την προξενούν. Οι ένοχοι - αυτοί είμαστε εμείς.
Η πείνα δεν είναι ένας φυσικός νόμος. Την προκαλεί ο άνθρωπος. Υπάρχει εκεί, όπου υποφέρουν άνθρωποι, όπου υπάρχουν διεφθαρμένες κυβερνήσεις και ανίκανες διοικήσεις - η Δύση είναι σε όλα αυτά αναμεμειγμένη κατά ένα μεγαλύτερο ή μικρότερο ποσοστό. Η πείνα ωστόσο, ξεκινά συχνά πολύ πιο μακριά από αυτές τις άθλιες καλύβες: στα μέρη μας. Η πείνα δεν είναι ένα ατυχές γεγονός, αλλά μια συνέπεια του συστήματος. Τον περασμένο Αύγουστο η Ινδία διέκοψε τις συνομιλίες για την επίτευξη μιας παγκόσμιας εμπορικής συμφωνίας. Η ινδική κυβέρνηση δεν ήθελε να σταματήσει την επιδότηση των βασικών αγαθών διατροφής για τους φτωχούς. Σύμφωνα με τους δυτικούς κανόνες, αυτό είναι μια επέμβαση στις δυνάμεις της αγοράς. Στην Ινδία όμως, λιμοκτονούν 200 εκατομμύρια άνθρωποι.
Οι επενδυτές χαίρονται προσδοκώντας κέρδη, όταν γίνονται χρηματιστηριακές συναλλαγές με τρόφιμα. Οι αυξανόμενες όμως τιμές θα μπορούσαν να σημαίνουν θάνατο για πολλούς κατοίκους των εξαθλιωμένων πόλεων. Ευτυχώς που δεν συμμετέχουν πια όλοι σ΄αυτές τη βρώμικες συναλλαγές. Ωστόσο οι δυο γερμανικοί κολοσσοί , η Ντόιτσε Μπανκ και ο όμιλος Άλλιαντς, δεν προτίθενται να εγκαταλείψουν τις συναλλαγές με γεωργικά προϊόντα οικονομικού ενδιαφέροντος. Το χρήμα δεν βρωμά, μπορεί όμως να σκοτώσει.
Η Δύση έχει ανοικοδομήσει για τον εαυτό της ένα κόσμο, που διέπεται από θανάσιμους κανόνες. Είναι οι κανόνες της λεγόμενης ομόφωνης συναίνεσης της Ουάσιγκτον. Ιδιωτικοποιήσεις, απόλυτη κινητικότητα και αποκρατικοποιήσεις. Ο στόχος που ονειρεύονται οι νεοφιλελεύθεροι: stateless global governance, παγκόσμιος κατευθυντήριος έλεγχος χωρίς την ύπαρξη οποιασδήποτε μορφής κρατικής εξουσίας. Βαδίζουμε προς τα εκεί. Οι επιχειρήσεις είναι αυτές που διατάζουν τα κράτη:
. Η Γουατεμάλα περιορίζει τις τιμές του ηλεκτρικού ρεύματος και ως εκ τούτου μια αμερικάνικη εταιρία παραγωγής ενέργειας αποζημιώνεται με 21 εκατομμύρια.
. Η Αίγυπτος αυξάνει τον κατώτερο μισθό και γι΄αυτό μια γαλλική επιχείρηση διαχείρισης απορριμμάτων καταθέτει μήνυση. Η υπόθεση δεν έχει ακόμα εκδικαστεί.
. Η Γερμανία κλείνει τους πυρηνικούς σταθμούς και μια πολυεθνική εταιρία απαιτεί δισεκατομμύρια ως αποζημίωση για την οικονομική ζημιά που έχει υποστεί.
Ο αριθμός των νεκρών δεν μπορεί να συμψηφιστεί, η ηθική δεν ζυγίζεται, η αγανάκτηση δεν διανέμεται σε μερίδες. Όταν όμως βλέπουμε τις εικόνες των εκτελέσεων από τους οπαδούς του ισλαμικού κράτους, τους δημόσιους αποκεφαλισμούς πολιτών δυτικών χωρών, μας κατακλύζει οργή και είμαστε έτοιμοι να κινητοποιήσουμε στρατούς και να διαθέσουμε δισεκατομμύρια. Γιατί ομοίως δεν νιώθουμε θυμό, όταν βλέπουμε φωτογραφίες ετοιμοθάνατων παιδιών; Μήπως γιατί τα πράγματα δεν μπορούν να αλλάξουν; Δεν είναι αλήθεια. Απλά αποδεχόμαστε παθητικά την τελεσιδικία του τρόμου, για να μην επωμιστούμε τις ευθύνες μας.
Οι κυβερνήσεις δεν είναι ανίσχυρες, αλλά αποδυναμώνονται μόνες τους. Η Γερμανία θα μπορούσε ακόμα και σήμερα να δραστηριοποιηθεί υπέρ της καταπολέμησης της πείνας στον κόσμο. Είναι απλό:
. Θα πρέπει να ταχθούμε στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο υπέρ της διαγραφής του χρέους των φτωχότερων χωρών.
. Θα πρέπει να θέσουμε υψηλούς δασμούς και φόρους στα αγροτικά καύσιμα.
.Θα πρέπει να απαγορεύσουμε την κερδοσκοπία μέσω ειδών διατροφής στο χρηματιστήριο.
Θα είχε μεγάλη συμβολική και υλική αξία, αν η μεγαλύτερη χώρα της Ευρώπης ακολουθούσε αυτό τον δρόμο. Γιατί δεν το κάνουμε;
.
*Δημοσιεύθηκε στο γερμανικό περιοδικό «Der Spiegel» στις 16.10.2014
