[author] Του Δημητρίου Μουζάκη [/author]
Ακούγοντας τον Νότη Σφακιανάκη να εκφράζει περίπου βεβαιότητα για την εξωγήινη παρέμβαση προκειμένου να φτιαχτούν οι Παρθενώνες αλλά και πίστη για την ανυπαρξία της εξελικτικής διαδικασίας, προσπάθησα να φανταστώ πώς ηχεί στα ώτα των πτυχιούχων Βιολογίας η έκφραση άποψης από το λαϊκό βάρδο. Αηδίες, αστειότητες, αυτάρεσκη κρίση μεγαλείου πιστεύω θα ήταν η αξιολόγηση των περισσότερων. Οι περισσότεροι πτυχιούχοι Βιολογίας ξέρουν καλά το ποίημά τους, το οποίο απλοϊκώς έχει ως εξής: προβιοτική σούπα, πρώτες μορφές ζωής σε αυτήν, μακρά χρονικώς εξέλιξη προς τη θαυμαστή πολυπλοκότητα που γνωρίζουμε σήμερα εκ των σύγχρονων παραστάσεων και εκ του αρχείου, φυσικά, των απολιθωμάτων.
Καλά και άγια όλα αυτά, κι ίσως, βέβαια, να ’χουν δίκιο και ως προς την προέλευση της ζωής και ως προς το λαϊκό βάρδο οι εν λόγω πτυχιούχοι. Διερωτώμαι, όμως, πόσοι εξ αυτών έχουν ακούσει για την πανσπερμία, όρο που πρωτοξεκίνησε από τα χείλη του Αναξαγόρα ταξιδεύοντας (μέσω Μπερζέλιους, Ρίχτερ, Κέλβιν και Χέλμχολτζ) μέχρι αυτά του Αρένιους στις αρχές του 20ου αιώνα, οπότε και έλαβε διαστάσεις επιστημονικής υπόθεσης, ως η περιπλάνηση της ζωής στη μορφή σπορίων από πλανητικό σύστημα σε πλανητικό σύστημα. Φυσικά, η φιλολογία και παραφιλολογία περί πανσπερμίας δεν τελείωσε εκεί. Οι Crick και Orgel (1973)* , για παράδειγμα, παρατήρησαν διαφωνία ανάμεσα στη συγκέντρωση ορισμένων στοιχείων στο σώμα των ζώντων οργανισμών και της διαθεσιμότητας των στοιχείων αυτών στη γη. Ο μόλυβδος, φερειπείν, είναι στοιχείο σημαντικό για τις ενζυμικές χημικές αντιδράσεις, εντούτοις θα ήταν αδύνατο για τους πρωτο-οργανισμούς να εξελιχθούν τοιουτοτρόπως ώστε να παρουσιάζουν εξάρτηση από το στοιχείο αυτό, δεδομένης της σπανιότητάς του στη γη.
Η πραγματικότητα είναι ότι η θεωρία της πανσπερμίας δεν μπορεί να αποκλειστεί. Έχοντας παραδεχθεί τούτο, δεν μπορούμε να μην αναρωτηθούμε πώς προέκυψε η «μόλυνση» ενός αβιοτικού περιβάλλοντος (Γη) από τη ζωή. Πρόκειται για τυχαίο γεγονός ή γεγονός κατευθυνόμενο από λογικά όντα; Η κατευθυνόμενη «μόλυνση» ίσως ηχεί σε κάποιους υπερβολική. Για την αναρώτησή της, όμως, δε διεκδικώ πατρότητα. Το βιβλίο εξέλιξης που μέχρι πρότινος διδάσκονταν οι φοιτητές της Βιολογίας του Πανεπιστημίου Πατρών έθετε ρητά το ερώτημα** .
Ας υποθέσουμε, λοιπόν, ότι η «μόλυνση» της γης με ζωή εκ προθέσεως από εξωγήινα, λογικά όντα είναι ένα σενάριο το οποίο υπό κάποια πιθανότητα μπορεί να αληθεύει. Ερωτώ: αν τα όντα αυτά αρέσκονται σε τέτοια και άλλα παιχνίδια, τότε γιατί να μην ευθύνονται και για άλλα φαινόμενα, όπως για τη «μεταμόρφωση» ενός Homo sapiens που για το 95% και πλέον της εξελικτικής του ιστορίας ζούσε ως κυνηγός και τροφοσυλλέκτης σε αρχιτέκτονα Παρθενώνων, διαδικτυακό γκατζετάκια και ταξιδευτή της σκοτεινής πλευράς του φεγγαριού εντός ελαχίστου χρονικού διαστήματος; Νομίζετε ότι η απόσταση που διανύεται από τον κυνηγό-τροφοσυλλέκτη στον ταξιδευτή του διαστήματος είναι μικρότερη από αυτή της γένεσης της ζωής στη γη έως την ύπαρξη εξωγήινης ζωής η οποία επηρέασε τις γήινες εξελίξεις;
Να μην είστε σίγουροι για τίποτε, γατάκια. Κι όταν μιλά ο Νότης να μη γελάτε.
*Crick F. H. & Orgel L. E., 1973. Directed Panspermia, Icarus 19: 341-346
**Αλαχιώτης Σ., 1992. Εξέλιξη Και Μοριακή Εξέλιξη, Συμμετρία